putus

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata kerja

putus (ejaan Jawi ڤوتوس)

1. (tak transitif) Memisahkan tali atau benang menjadi dua.
2. Tidak lagi menghubungkan atau bersama sesama dua benda atau perkara.

Kata terbitan

• keputusan

Kata sifat

putus (sebanding lebih putus, superlatif paling putus)

1. Keadaan terpisah.
2. Keadaan ketiadaan suatu benda setelah seketika; habis.

Etimologi

Daripada Melayik Purba [Istilah?], daripada Melayu-Polinesia Purba [Istilah?] (banding dengan Fiji mudu, Maori mutu).

Sebutan

• Kamus Dewan: pu·tus
• (Johor-Selangor) AFA^(kekunci): /putos/
• (Riau-Lingga) AFA^(kekunci): /putʊs/
• Rima: -utos, -tos, -os

Rujukan

• "putus" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "putus" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.