ကုက္ကုဋဇာတ်

(၂) ဇာတ်ရှိပါသည်။ ဒုကနိပါတ် - ၆။ ဒဠှဝဂ် -၂၀၉ - ကုက္ကုဋဇာတ်။ ။ ကျော့ကွင်း၌ လိမ္မာ၍ မိမိကိုယ်ကို ကျော့ကွင်း မမိအောင် စောင့်ရှောက်နိုင်သော ကြက်အကြောင်း။

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု

ကိုယ်ကိုစောင့်ကြပ် ရဟန်းမြတ်

နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ရှင်သာရိပုတ္တရာ၏ အတူနေတပည့်ဖြစ်သော ပဉ္စင်းငယ်သည် မိမိကိုယ်ကို စောင့်ရှောက်ရာ၌ လိမ္မာ၏။

ထိုပဉ္စင်းငယ်သည် မိမိကိုယ်ကို မချမ်းသာမည်းစိုးရိမ်၍ အလွန်အေးသောအစား၊ အလွန်ပူသောအစာကို မစားလေ။ နေပူလျှင် ပင်ပန်းမည်စိုးရိမ်၍ ပြင်ပသို့မထွက်။ အစာမကြေမည်ကို စိုးရိမ်၍ အလွန်ပျော့သောဆွမ်း၊ မနပ်သောဆွမ်းတို့ကို မစားလေ။ ထိုပဉ္စင်းငယ်၏ ကိုယ်ကို စောင့်ရှောက်ခြင်း၌ လိမ္မာသောအဖြစ်သည် သံဃာဘောင်တွင် ထင်ရှားလေ၏။

ရဟန်းတို့သည် တရားဘသင်ဝယ် ထိုပဉ္စင်းငယ်အကြောင်း စကားစပ်မိ၍ ပြောဆိုနေကြရာ မြတ်စွာဘုရားသည် ကြွလာတော်မူ၍ “ရဟန်းတို့ ... ဤပဉ္စင်းငယ်သည် ယခုအခါ၌သာ ကိုယ်ကိုစောင့်ရှောက်ရာ၌ လိမ္မာသည်မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း လိမ္မာဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။

အတိတ်ဝတ္ထု

ဘေးရန်သိမြင် ကြက်တိန်ညင်

လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ်ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် တော်တစ်ခု၌ သစ်ပင်စောင့် ရုက္ခစိုးနတ် ဖြစ်လေ၏။

ထိုအခါ ငှက်မုဆိုးတစ်ယောက်သည် တိန်ညင်[တည်ကြက်] တစ်ကောင်ကိုယူ၍ သားမြီးဖြင့် ကျစ်ထားသော ကျော့ကွင်းနှင့် ကျော့ကွင်းတံတို့ကို ယူဆောင်ကာ တောသို့ သွား၍ ကြက်တို့ကို ထောင်လေ၏။ တောထဲသို့ ပြေးဝင်သော ကြက်ဟောင်း တစ်ကောင်သည် သားမြီးကျော့ကွင်း၌ လိမ္မာသောကြောင့် မိမိကိုယ်ကို မမိစိမ့်သောငှာ ပျံ၍ပျံ၍ နားလေ၏။ မုဆိုးလည်း ကိုယ်ကို သစ်ခက်သစ်ရွက်တို့ဖြင့် ဖုံးလွှမ်းကာ ကျော့ကွင်းကို အဖန်ဖန်ထောင်၏။ ကြက်သည် မုဆိုးကို အရှက်ကွဲစေလိုသောကြောင့် -

“အိုသစ်ပင် ... ဤတော၌ ငါမြင်ဖူးသော အင်ကြင်း၊ သစ်ဆိမ့်စသောအပင်တို့ကား သင်သစ်ပင်လို ဟိုဟိုသည်သည် ရွေ့လျားသွားလာခြင်း မရှိကြကုန်”- ဟု လူတို့ဘာသာစကားဖြင့် ပြောဆိုပြီးလျှင် ပြေး၍ တစ်ပါးသောအရပ်သို့ သွားလေ၏။ ထိုကြက် ပြေးသွားသောအခါ မုဆိုးသည် -

“လှောင်အိမ်ကို ဖျက်ဖောင်၍သွားသော ဤကြက်ဟောင်းကား သားမြီးကျော့ကွင်းတို့၌ လိမ္မာသည်ဖြစ်၍ မိမိကိုယ်ကို မမိစေဘဲ ကျော့ကွင်းမှ ရှောင်လည်း ရှောင်၏။ စကားလည်းဆိုခဲ့၏။ စကားဆိုပြီး၍လည်း ပြေးလေ၏” ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင် တော်၌လှည့်ပတ်လျက် ရရသမျှကိုသာယူ၍ အိမ်သို့ပြန်ခဲ့ရ၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ ကြက်ဟောင်းသည် - ယခုအခါ ကိုယ်ကိုစောင့်ရှောက်ရာ၌ လိမ္မာသော ပဉ္စင်းငယ်။

မုဆိုးသည်-ဒေဝဒတ်။

ရုက္ခစိုးနတ်သည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။