ပဉ္စာနန္တရိယကံ

အနန္တရိယကံ သည် ငါးပါး ရှိသည်။ ပဉ္စာနန္တရိယကံ ဟုလည်း ခေါ်ကြသည်။ ကြီးလေးသောကံတရားဖြစ်ပြီး ကျူးလွန်မိသောသူအား ကြီးလေးသော အပြစ်အန္တရာယ်များ ကျရောက်စေသည်။^[၁][၂] အနန္တရိယဟု ခေါ်ဆိုခြင်းမှာ 'အ' (မရှိ)၊ 'နန္တရ' (ကြားကာလ) ဖြစ်ပြီး အဓိပ္ပာယ်အားဖြင့် ကျူးလွန်သူသည် ကြားကာလမရှိဘဲ နောက်ဘဝ၌ ချက်ချင်း ထိုကံ၏ ဆိုးကျိုးကို ခံစားရမည် ဖြစ်သည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် ကျူးလွန်သူသည် အဝီစိငရဲပြည်သို့ သေချာပေါက်ရောက်မည် ဖြစ်သည်။^[၃] ဗုဒ္ဓဘာသာ၌ ထိုကဲ့သို့ ကြီးလေးသည့် အန္တရိယကံကို ကျူးလွန်သူအား ထိုဘဝ၌ သောတာပန်၊ သကဒါဂါမ်၊ အနာဂမ်၊ ရဟန္တာ စသည့်အရိယာများ ဖြစ်ခွင့်မရှိအောင်ပင် ပိတ်ပင်တားဆီးသည်။^[၄] အန္တရိယကံ ငါးမျိုးတို့မှာ အောက်ပါတို့ ဖြစ်သည် - ^{[၅][၆][၇]}

• (၁) မာတုဃာတက - အမိရင်းကိုသတ်သူ၊
• (၂) ပိတုဃာတက - အဖရင်းကိုသတ်သူ၊
• (၃) အရဟန္တဃာတက - ရဟန္တာကိုသတ်သူ၊
• (၄) လောဟိတုပ္ပါဒက - ဘုရားအားသွေးစိမ်းတည်အောင်ပြုသူ၊
• (၅) သံဃဘေဒက - သံဃာတော်တို့အား ဂိုဏ်းအသင်းခွဲသူ၊

ဤအနန္တရိယကံကို ကျူးလွန်သူငါးဦးတို့သည် ကုသိုလ်ကောင်းမှုမည်မျှပင်ပြုပြု သေသည်၏အခြားမဲ့က အဝီစိငရဲ စသည်သို့ မုချသွားရောက် ခံစားရမည်ဖြစ်သည်။^[၈]

ကျမ်းဂန်လာ အနန္တရိယကံကျူးလွန်သူများ

အရှင်ဒေဝဒတ်

အကျယ်တဝင့် ဖော်ပြထားသောဆောင်းပါး - ဒေဝဒတ်

ဘုရင်ကြီး သုပ္ပဗုဒ္ဓ၏ သားဖြစ်သူ၊ ယသောဓရာ၏ မောင်တော်စပ်သူ၊ သိဒ္ဓတ္ထမင်းသား၏ တစ်ဝမ်းကွဲညီအစ်ကိုနှင့် ယောက်ဖတော်စပ်သူဖြစ်သည်။ အရှင်ဒေဝဒတ်သည် မြတ်စွာဘုရားအား ဂိဇ္ဈကုဋ်တောင်ပေါ်မှ ကျောက်တုံးလှိမ့်ချကာ မြတ်စွာဘုရားအား သတ်ဖို့ကြိုးစားရာတွင် မြတ်စွာဘုရား၏ ခြေတော်၌ သွေးစိမ်းတည်အောင်ပြုလုပ်ခြင်း၊ သံဃာသင်းခွဲခြင်း စသည့်ကံများကြောင့် အစီစိငရဲသို့ ကျရောက်ခဲ့ရသည်။

အဇာတသတ်

အကျယ်တဝင့် ဖော်ပြထားသောဆောင်းပါး - အဇာတသတ်မင်း

အဇာတသတ်သည် ဖခင်ဖြစ်သူ ဗိမ္ဗိသာရမင်းကြီးကို သတ်ခဲ့သည့် အနန္တရိယကံကို ကျူးလွန်သည့်အတွက် အဝီစိငရဲသို့ ကျရောက်ရန်ရှိခဲ့သော်လည်း မိမိ၏ အမှားကို သိမြင်ကာ တောင်းပန်ကန်တော့ခဲ့သောကြောင့် လောဟကုမ္ဘီငရဲသို့သာ ကျရောက်ခဲ့သည်။

ပဉ္စာနန္တရိယကံ အဆုံးအဖြတ်များကို အဋ္ဌာနပါဠိ-ပဌမဝဂ်မှာ ကြည့်ပါ။

ပဉ္စာနန္တရိယကံ-၅-ပါးနှင့်စပ်၍ မှတ်သားဖွယ်များ

• ^[၉] ပရိကုပ္ပသုတ်၊ ^[၁၀] ။
• ဝေါရောပိတသုတ်၊ ^[၁၁]။
• စေတနာမပါလျှင် ပဉ္စာနန္တရိယကံမထိုက်ကြောင်း ရှင်းပြသော အသဉ္စိစ္စကထာ၊ ^[၁၂] ။
• ၎င်းတို့ခံရသောငရဲ၊ ^[၁၃]။
• ၎င်းတို့ကို ရှင်ရဟန်းပြုမပေးရဟု ပညတ်ထားသော သိက္ခာပုဒ်၊ ^[၁၄]