ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ

ကာယဝိညာဏ် ဖြစ်ပေါ်ရန် အကြောင်းများ:

ထိခိုက်မှု လိုအပ်ခြင်း: ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံသည် ကာယပသာဒ၏ မှီရာ မဟာဘုတ်ကို တိုက်ရိုက် ထိခိုက်မှသာလျှင် ကာယဝိညာဏ်စိတ် ဖြစ်ပေါ်နိုင်သည်။ အနီးအပါး၌ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ ရောက်ရှိနေရုံမျှဖြင့် ကာယဝိညာဏ်စိတ် မဖြစ်နိုင်သေး။
သမ္ပတ္တဝိသယ: ဤသို့ မိမိ (ကာယပသာဒ) ၏ မှီရာ မဟာဘုတ်သို့ တိုက်ရိုက် ငြိကပ် ထိစပ် ရောက်ရှိလာသော အာရုံကိုသာ လက်ခံ သိရှိနိုင်သောကြောင့် ကာယပသာဒသည် သမ္ပတ္တဝိသယဂ္ဂါဟကရုပ် (ရောက်လာသော အာရုံကို ယူသောရုပ်) အမျိုးအစား ဖြစ်သည်။

တစ်ပြိုင်နက် ထိခိုက်မှု: ဖောဋ္ဌဗ္ဗဓာတ် (၃) ပါးလုံးသည် ကာယပသာဒကို တစ်ပြိုင်နက်တည်း ထိခိုက်နိုင်ပါသည်။
တစ်ပြိုင်နက် မသိနိုင်မှု: သို့သော် ကာယဝိညာဏ်စိတ် တစ်ခုတည်း သည် ထို ဖောဋ္ဌဗ္ဗဓာတ် (၃) ပါးလုံးကို တစ်ပြိုင်နက်တည်း အာရုံပြု၍ မသိနိုင်ပါ။ စိတ္တက္ခဏ တစ်ခုတွင် ဓာတ်တစ်ခုကိုသာ အာရုံပြု သိရှိနိုင်သည်။

မည်သည့်ဓာတ်ကို သိမည်ကို ဆုံးဖြတ်သည့် အကြောင်းများ:

အာဘုဇိတဝသေန (နှလုံးသွင်းမှု အစွမ်း): ယောဂီ၏ စိတ်က မည်သည့် သဘောကို အာရုံစိုက် နှလုံးသွင်းသည် အပေါ် မူတည်သည်။ (ဥပမာ- ထမင်းကို စမ်းလျှင် မာ/ပျော့ ကို နှလုံးသွင်းပါက ပထဝီကို သိမည်။ ရေနွေးကို စမ်းလျှင် ပူ/အေး ကို နှလုံးသွင်းပါက တေဇောကို သိမည်။ လေတိုက်ခံလျှင် လှုပ်ရှားမှု ကို နှလုံးသွင်းပါက ဝါယောကို သိမည်။)

ဥဿဒဝသေန (လွန်ကဲမှု အစွမ်း):

(က) အာရုံ၏ လွန်ကဲမှု: ထိခိုက်လာသော အာရုံ၌ ဓာတ်တစ်ခုခု၏ သဘာဝသတ္တိက အလွန် လွန်ကဲ ထက်မြက်နေလျှင် ထိုဓာတ်ကိုသာ ကာယဝိညာဏ်က အာရုံပြု သိရှိသည်။ (ဥပမာ- ကျောက်ခဲနှင့် တိုက်မိလျှင် မာသော ပထဝီဓာတ်ကို သိမည်။ မီးခဲနင်းမိလျှင် ပူသော တေဇောဓာတ်ကို သိမည်။ လေပြင်းတိုက်လျှင် တွန်းကန်သော ဝါယောဓာတ်ကို သိမည်။)
(ခ) ကာယပသာဒ၏ များပြားမှု: နေရာအများအပြားကို တစ်ပြိုင်နက် ထိခိုက်မိသည့်တိုင် ကာယပသာဒ အကြည်ဓာတ် အများဆုံးရှိသော နေရာ၊ သို့မဟုတ် အထိအခိုက် အပွတ်အတိုက် အားအရှိဆုံး နေရာ၌သာ ကာယဝိညာဏ်စိတ် ဦးစွာ ဖြစ်ပေါ်လာတတ်သည်။