အဒန္တအဂုတ္တသုတ်

^[၁] မျက်စိ, နား, နှာ, လျှာ, ကိုယ်, စိတ်ဟူသော တွေ့ထိမှု၏တည်ရာ ဖဿာယတနကို မဆုံးမ, မလုံခြုံမှု မစောင့်ရှောက်, မပိတ်ဆို့သည်ရှိသော် (ငရဲအစရှိသော) လွန်ကဲသော ဆင်းရဲကို ဆောင်တတ်၏။ မျက်စိ, နား, နှာ, လျှာ, ကိုယ်, စိတ်ဟူသော တွေ့ထိမှု၏တည်ရာ ဖဿာယတနကို ဆုံးမ(ယဉ်ကျေး)ပြီး၊ လုံခြုံ, စောင့်ရှောက်မှု ပိတ်ဆို့ပြီးသည်ရှိသော် (ဈာန် မဂ်, ဖိုလ် ဟူသော) လွန်ကဲသော ချမ်းသာကို ဆောင်တတ်၏-အစရှိသည်ဖြင့် အကောင်း ဖဿာယတနတို့နှင့် တွေ့ထိသော်လည်း နှစ်သက်မှုဆန္ဒရာဂ, မကောင်းသော ဖဿာယတနတို့နှင့် တွေ့ထိရာ၌လည်း အမျက်ထွက်မှု, စိတ်မချမ်းသာမှု, ဒေါသတို့မဖြစ်အောင် လွှမ်းမိုးနှိမ်နင်းနိုင်သူသည် ပဋိသန္ဓေနေမှု, သေမှုတို့၏ တဖက်ကမ်း (နိဗ္ဗာန်) သို့ရောက် ရ၏-ဟု ဟောပြတော်မူသည့်သုတ်။ ^[၂]