Barbaar
iene die eziene wördt as onbeschaafd of primitief / From Wikipedia, the free encyclopedia
Een barbaar (uut Grieks βάρβαρος barbaros, mv. βάρβαροι barbaroi) is iene die eziene wördt as onbeschaafd of primitief. 't Begrip "barbaren" wördt vake gebruukt as ginneralisatie op basis van een populair stereotype, beveurbield veur een volk det eziene wördt as minder beschaafd of minder netties, veur een (technologisch) minder ontwikkelde cultuur of veur een sociale klasse. Det kan een groep buten de eigen samenleving wezen of daorbinnen. De term is nogal ies gebruukt veur oorlogszuchtige volken, veural as die der een meer nomadische lèvensstiel op naohölden en inienen 't bezadigde wereldtien van verfiend, verstedelijkt volk kwamen verrinneweren, zoas de Hunnen of de Vikings. 't Kump ok veur det barbaren idealiseerd wördt as edele wilden. 't Begrip van de simpele mar nobele barbaar was al in ummeloop onder Griekse en Romeinse schrievers.
In de mederne cultuur koomt fantasiebarbaren veur zoas Robert E. Howard zien Conan de Barbaar. Howard beschreef de barbaar Conan hieltied as veule schaarper en lèvenskrachtiger as de beschaafde volken, die neerezet wördt as wiek en decadent. Zokke ideeën bint al te vienden bij een klassieke schriever as Tacitus, die miende det onder barbaarse volken morele weerden te vienden waren die de Romeinen in vrogger tieden ekend hadden, maar deur heur decadente beschaving kwiet ewörden waren.
In feguurlijke zin wördt 't begrip wal toeëpast op iene die roeg, wried of ongevulig is; een klabiender van een vent of vrommes. Van een "cultuurbarbaar" wördt epraot as der van iene emiend wördt det die (een bepaolde vörm van) cultuur, zoas keunst of kennis, niks in de rèken hef, en meugelk dingen doet die tegen culturele belangen of aoverwegings ingaot.