Gérard Depardieu

Gérard Xavier Marcel Depardieu [ʒe.ʁaʁ.ksa.vje.maʁ.sɛl.d(ə.)paʁ.ˈdjø] (* 27. Dezember 1948 in Châteauroux, Indre) is en franzööschen Schauspeler, de siet 2013 ok de russ’sche Staatsbörgerschop hett.^[1] He tellt siet de 1970er Johren to de nafraagsten franzööschen Charakterdorstellers, man he hett ok in verschedene populäre Kummedien mitspeelt.

Gérard Depardieu, 2015

Leven un Wark

Depardieu as as drütt vun söss Kinner vun en Blicksmeed boren worrn un is in en Arbeiderfamilie in Châteauroux opwassen. Sien Öllern künnen nich lesen un ok nich schrieven. In de School harr he Lasten wegen in Spraakstören un gell as opasternatsch un labil. In sien Autobiografie vertellt he, dat he sik mit teihn Johren an homosexuelle Mannslüüd prostitueert harr^[2]. Mit dörteihn Johren füng he en Utbilln as Drucker an, de he aver gau wedder afbroken hett. In de Freetiet bedreev he in en US-Kaserne Boxsport. Wegen Roov un Smuggel harr he mehrmols Arger mit de Polizei un den Toll^[2] .

1964 is Depardieu vun en Fründ, den Schauspeelschöler Michel Pilorgé, betüdelt worrn, mit em na Paris to tehn. Na en Opföhren vun en Molière-Stück, hett he denn beslaten, dat he ok Schauspeler warrn wull. An’t Théâtre National Populaire hett he ümsünst Ünnerricht kregen, vun 1966 an besöch he denn de École d’Art Dramatique vun Jean-Laurent Cochet an’t Theâtre Edouard VI. ’N beten later harr he eerste Engagements an’t Theater un ok lüttere Optreden in Film un Feernsehn.

Över den Speelbaas Claude Regy hett Depardieu de Speelbaas’sche un Schrieversche Marguerite Duras drapen, mit de he in de Johren dorna veer Filmen dreiht hett. Sien Dörbrook harr de mit Filmen as Natalie Granger un Les valseuses (dt.: Die Ausgebufften). AS sik in de 1980er Johren tallrieke öllere Schauspelers, de lange Johren dat franzöösche Kino prägt harrn, torüchtagen hebbt oder storven sünd, is Depardieu to een vun de rutragensten Filmstars vun Frankriek opstegen. Blangen Jean Reno is Depardieu siet Anfang vun de 1990er Johren een vun de wenigen franzööschen Maanslüüd, de sik ok internatschonal in’t Filmgewarf en Naam maakt hebbt. För de Titelrull in Jean-Paul Rappeneau sien Cyrano de Bergerac harr he sien opstunns eenzige Oscar-Nomineren. Bit hüüt (2015) weer he in mehr as tweehunnert Film- un Feernsehrullen to sehn^[3]. Butendem weer he ok mehrmols as Speelbaas oder as Produzent an Produkschonen bedeeligt.

In sien Book „Vivant“ hett Depardieu 2004 schreven, dat em de Alkohol bannig tosetten de. In dat Book geev he ok pries, dat he en Lebbertransplantatschoon achter sik harr un sik dorüm as Neeborenen föhl un sien Leven geneten de^[4]. 2014 hett he bericht, dat de blangen annere Sorten Alkohol bit to veerteihn Buddels Wien an’n Dag drinken deit^[5]. Mehrmols is he dör sünnerlich Verhollen opfallen, to’n Bispeel as he in en Fleger vun de Air France in’n Gang pisst hett, nadem de Flaagbegleidersche em verboden harr, wiel den Start dat Klo to bruken^[6]. Ünner Alkohol is he ok mehrfack in Unfäll verwickelt wesen un hett dorher ok fakener al Strafen kasseert^[7],^[8],^[9]. Liekers föhrt Depardieu jümmer noch Auto un Motorrollers, vunwegen dat he ok en belgischen Föhrerschien hett, den man em in Frankriek nich wegnehmen kann^[10].

Gérard Depardieu dröpt Wladimir Putin an’n 6. Januar 2013 in Sotschi.

Depardieu sien Ansicht na, weern de Stüern för Rieke Lüüd mit 75% tokamen veel to hooch. Üm dorvun aftokamen hett he 2012 sien Wahnsitt mit veel Medienschandaal ut Frankriek in den belgischen Grenzoort Estaimpuis-Néchin verleggt^[11]. Togliek möök he künnig, de franzöösche Staatsbörgerschop torüchgeven to wulln. Vun de Regeren is sien Verhollen düchtig angrepen worrn^[12]. An’n 20. Dezember 2012 hett de russ’sche Präsident Wladimir Putin Depardieu de russ’sche Staatsbörgerschop anstellt ^[13]. Anfang 2013 hett Depardieu offiziell de russ’sche Staatsbörgerschop beandraagt un an’n 3. Januar per Ukas ok kregen^[14]. Liekers segg he apentlich, dat he en Franzoos weer. Depardieu sien offiziellen Wahnsitt is in de Stadt Saransk, woneem he ok vör hett en Restaurant apen to maken^[15]. Bito besitt Depardieu weltwiet veerteihn Wiengöder, woneem he sien egen Wien anboet und ok verköfft. Ok en poor Restaurants un Bars hett he in sien Besitt. De Natschonale Sekerheitsdeenst vun de Ukraine hett em in’n Juli 2015 för fief Johren de Inreis verseggt, vunwegen dat he apentlich seggt hebben schall, dat he Russland geern harr as ok de Ukraine, de en Deel vun Russland weer.

Depardieu weer vun 1970 bit 1996 mit de Schauspelersche Élisabeth Guignot verheiraat, de na de Eh wedder ehrn Geboortsnaam annahmen hett. Ut disse Eh stammt de twee Kinner Guillaume un Julie, de ok spoodriek as Schauspelers arbeit. Sien Söhn Guillaume is 2008 in’t Öller vun 37 Johren an en Lungensweer doodbleven, de op en Krankenhuusinfekschoon torüch geiht. Mit Karine Silla hett he butendem en Dochter, de Roxane heet un in’n Januar 1992 boren is. Dat Bekanntwarrn dorvun hett ok dorto föhrt, dat sien Eh scheedt worrn is^[16].

In’t Johr 1996 hett Depardieu denn wat mit Carole Bouquet, mit de he vun 2003 bit 2005 verloovt weer. Siet de folgen Johren leevt he mit de veel jüngeren Clémentine Igou tosamen, de en Wiengoot in de Toskana verwalten deit. Vun 2001 bit 2006 harr he bito wat mit en Hélène Bizot (nich de Schauspelersch mit glieken Naam), mit de he en Söhn hett, de na sien doodbleven Fründ Jean Carmet Jean nöömt is un 2006 boren weer.

Filmografie (Utwahl)

Depardieu as Cyrano de Bergerac (1989)

Depardieu mit Carole Bouquet (2001)

Johr	Titel	Synchroonsnacker
1970	Tango, Feernsehn
1971	Un peu de soleil dans l’eau froide
1972	Le tueur dt.: Der Killer und der Kommissar	Christian Brückner
1972	Nathalie Granger
1973	Au rendez-vous de la mort joyeuse dt.: Rendezvous zum fröhlichen Tod	Ulrich Bernsdorff
1973	L’affaire Dominici dt.: Die Affäre Dominici	Horst Gentzen
1974	Les valseuses dt.: Die Ausgebufften	Christian Brückner
1975	Pas si méchant que ça dt.: Ganz so schlimm ist er auch nicht	Christian Brückner
1975	Maîtresse
1976	La dernière femme dt.: Die letzte Frau	Thomas Danneberg
1976	Barocco dt.: Barocco – Mord um Macht	Heiner Lauterbach
1977	René la canne dt.: Die wilden Mahlzeiten	Thomas Danneberg
1978	Préparez vos mouchoirs dt.: Frau zu verschenken	Wolfgang Pampel
1978	Ciao maschio dt.: Affentraum	Randolf Kronberg
1978	Le sucre dt.: Zucker, Zucker!	Uwe Karpa
1979	Les chiens dt.: Die Hunde	Manfred Lehmann
1979	Buffet froid dt.: Den Mörder trifft man am Buffet	Manfred Lehmann
1980	Mon oncle d’Amérique dt.: Mein Onkel aus Amerika
1980	Le dernier métro dt.: Die letzte Metro	Gerd Böckmann
1981	Le choix des armes dt.: Wahl der Waffen	Manfred Lehmann
1981	La femme d’à côté dt.: Die Frau nebenan	Wolfgang Pampel
1983	Danton	Manfred Lehmann
1983	Les compères dt.: Zwei irre Spaßvögel	Christian Brückner
1984	Rive droite, rive gauche dt.: Die Enthüllung
1985	Une femme ou deux dt.: Eine Frau zum Verlieben	Manfred Lehmann
1986	Les fugitifs dt.: Die Flüchtigen	Manfred Lehmann
1987	Sous le soleil de Satan dt.: Die Sonne Satans	Wolfgang Pampel
1990	Cyrano de Bergerac dt.: Cyrano von Bergerac	Sebastian Fischer
1990	Green Card dt.: Green Card – Scheinehe mit Hindernissen	Manfred Lehmann
1991	Mon père, ce héros dt.: Mein Vater, der Held	Manfred Lehmann
1992	1492: Conquest of Paradise dt.: 1492 – Die Eroberung des Paradieses	Manfred Lehmann
1994	My Father the Hero dt.: Daddy Cool	Manfred Lehmann
1994	Le colonel Chabert dt.: Die Auferstehung des Colonel Chabert	Manfred Lehmann
1995	Les anges gardiens dt.: Die Schutzengel	Manfred Lehmann
1996	Bogus	Manfred Lehmann
1998	The Man in the Iron Mask dt.: Der Mann in der eisernen Maske	Manfred Lehmann
1999	Astérix & Obélix contre César dt.: Asterix & Obelix gegen Caesar	Manfred Lehmann
1999	Un pont entre deux rives dt.: Die Brücke von Ambreville	Manfred Lehmann
2000	102 Dalmatians dt.: 102 Dalmatiner	Manfred Lehmann
2002	Astérix & Obélix: Mission Cléopâtre dt.: Asterix & Obelix: Mission Kleopatra	Manfred Lehmann
2002	I Am Dina dt.: Dina – Meine Geschichte	Manfred Lehmann
2003	Le pacte du silence dt.: Pakt des Schweigens	Manfred Lehmann
2004	36 Quai des Orfèvres dt.: 36 – Tödliche Rivalen	Manfred Lehmann
2005	Je préfère qu’on reste amis dt.: Zwei ungleiche Freunde	Manfred Lehmann
2006	Quand j’étais chanteur dt.: Chanson d’amour	Martin Umbach
2008	Astérix aux jeux olympiques dt.: Asterix bei den Olympischen Spielen	Manfred Lehmann
2009	Diamant 13 dt.: Diamond 13	Manfred Lehmann
2009	Bellamy dt.: Kommissar Bellamy	Manfred Lehmann
2010	Mammuth	Manfred Lehmann
2010	La tête en friche dt.: Das Labyrinth der Wörter	Manfred Lehmann
2011	Rasputin	Manfred Lehmann
2012	Life of Pi dt.: Life of Pi: Schiffbruch mit Tiger	Joe Haggége
2012	Astérix & Obélix: Au service de sa Majesté dt.: Asterix & Obelix – Im Auftrag ihrer Majestät	Manfred Lehmann
2013	Les invincibles dt.: Eine ganz ruhige Kugel	Manfred Lehmann
2014	Welcome to New York	Torsten Münchow
2015	Valley of Love dt.: Valley of Love – Tal der Liebe	Manfred Lehmann
2016	Saint Amour dt.: Saint Amour – Drei gute Jahrgänge	Manfred Lehmann
2016	La Dream Team	Manfred Lehmann
2017	Bonne pomme

Utteken

Depardieu weer bit hüüt (November 2015) 48 mol för bekannte Filmpriesen vörslahn, dorünner ok eenmol för den Oscar as Best Hööftdorsteller in den Film Cyrano de Bergerac. Wunnen hett he bit hüüt eenuntwintig Fimpriesen, dorünner:

• 1981: de César in de Kategorie Best Schauspeler för Le dernier métro
• 1991: de Golden Globe in de Kategorie Best Schauspeler in en Speelfilm – Musical/Kummedie för Green Card
• 1983: de NYFCC Award in de Kategorie Best Schauspeler för Le retour de Martin Guerre / Danton
• 1991: de César in de Kategorie Best Schauspeler för Cyrano de Bergerac
• 1992: de ALFS Award in de Kategorie Schauspeler vun’t Johr för Cyrano de Bergerac / Green Card
• 1996: de Golden Kamera in de Kategorie Best internatschonalen Schauspeler för Les anges gardiens
• 2007: de Lumiere Award in de Kategorie Best Kummediant för Quand j’étais chanteur
• 2011: de Award of Excellence för Grenouille d’hiver

Literatur

• Meinolf Zurhorst: Gérard Depardieu. Seine Filme, sein Leben. Heyne Film- und Fernsehbibliothek Band 162. Heyne, München 1991, ISBN 3-453-05237-4.
• Paul Chutkow: Gérard Depardieu. Vom Straßenkind zum Superstar. Kindler Verlag, München 1994, ISBN 3-463-40250-5.

egene Schriften

• Gestohlene Briefe (original: Lettres volées). Droemer Knaur, 1989, ISBN 3-426-02951-0.
• Mein Kochbuch (original: Ma cuisine). Zabert Sandmann, 2004, ISBN 3-89883-098-5.
• Ich liebe das Leben, das Leben liebt mich. Heyne, 2005, ISBN 978-3-453-64016-0.
• Es hat sich so ergeben. Das Neue Berlin, Berlin 2015, ISBN 978-3-360-02197-7.