Peerd
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Dat Peerd (n., ok Peer, Pird, Pärd schreven, pl. de Peer) höört to dat Veehtüch. Latiensch is dat Equus caballus. Sünd de Peer lütter as 148 cm, denn heet se ook Pony[1]
Dit Woort hett noch annere Bedüden: kiek dorför ünner Peerd (Mehrdüdig Begreep).
| Dat lett so, as wenn disse Artikel nich so akraat is as de ween schull. Kiek up Wikipedia:Pleeg, daar to diskuteren, wat verbetert oder ännert warrn mott. |


De Keerl heet Hingst[2], dat Wiev heet Peer oder Stuut, wenn se Lüttje hett, warrt se Tööt nöömt. De Lütten heet Fohlen. Un wenn vun een Kierl de Bommeln afsneeden ward, denn gifft dat een Ruun oder Wallach.
Dat Peerd weer all de Tied sünnerlich to'n Rieden dor. Ook hüüt ward reden, as Sport, t.B. dat Ringrieden.
Denn weer dat ook to'n Trecken. Vör den Wogen un den Ploog. Un ok Scheep weern trocken, lütte op een Kanaal oder lütten Stroom as de Alster. Dat heet denn Treideln.
Ook to'n Eeten warrd Peer bruukt, obers nich so faaken. Vun wegen dat dat Fleesch een afsünnerlichen Smack hett. Obers in de Peerwust marks nix mehr dorvun.
Blangen dat Woord Peerd sünd dor ook anner Naams för dat Tier. Dat Woord Hest[3] is Deel vun dat Woord Hestpranger[4] – dat is een, wat mit Peer hannelt – un Hesthöft – dat is een Wisch för de Hingsten in’t Dörp[5]. Een anner Woord is Hies[6] Dat Fahl vun een Peerd heet ook Hiesfalen[7] of Hiesfaal[8] Dat oold Woord för Peerd is Hors[9]. Dat Wrinschen vun een rossig Tööt heet ook Horsen[10].
Remove ads
Literatur
Allgemeine Darstellungen:
- David Anthony: The Kurgan culture. Indo-european Origins and the Domestication of the Horse: A Reconsideration. In: Current Anthropology 27, 1986, S. 291–313.
- David Anthony, Dorcas Brown: The origins of horseback riding. In: Antiquity. 65. 1991, S. 22–38, ISSN 0003-598X
- Klaus-Dieter Budras: Atlas der Anatomie des Pferdes. Lehrbuch für Tierärzte und Studierende. 5. Auflage. Schlütersche, Hannover 2004, ISBN 3-89993-002-9.
- Judith Draper: Das große Buch der Pferde und Ponys. Rassen, Sport, Haltung, Pflege. Gondrom, Bindlach 2002, ISBN 3-8112-2086-1.
- Elwyn Hartley Edwards: Das große Pferdebuch. Dorling Kindersley, Starnberg 2002, ISBN 3-8310-0381-5.
- Johannes Erich Flade: Shetlandponys. 8. Auflage. Westarp Wiss., Hohenwarsleben 2001, ISBN 3-89432-168-7.
- Daphne Machin Goodall: Weltgeschichte des Pferdes. Nymphenburger, München 1984, ISBN 3-485-01784-1.
- Lorraine Harrison: Pferde in Kunst, Fotografie und Literatur. Taschen, Köln 2000, ISBN 3-8228-6017-4.
- Peter Thein (Red.): Handbuch Pferd. Zucht, Haltung, Ausbildung, Sport, Medizin, Recht. 6. Auflage. BLV, München 2005, ISBN 3-405-17019-2.
- Michael Schäfer: Handbuch Pferdebeurteilung. Kosmos, Stuttgart 2000, ISBN 3-440-07237-1.
- Michaela Wieland, Claudia Schebsdat, Jörne Rentsch: Bewegungsapparat Pferd: praxisbezogene Anatomie und Biomechanik, 2. aktualisierte Auflage, Thieme Verlag, Stuttgart 2018, ISBN 978-3-13-241725-0.
Historische Literatur:
- August Gottlob Theodor Leisering: Onlineausgabe Atlas der Anatomie des Pferdes und der übrigen Haustiere. 2. Auflage. Teubner, Leipzig 1888.
- Julius von Negelein: Das Pferd im Seelenglauben und Totenkult. In: Zeitschrift des Vereins für Volkskunde. Jg. 11, 1901, S. 406–420, Jg. 12, 1902, S. 14–25 und S. 377–390.
- Carlo Ruini: Von allen und jeden Kranckheiten und Gebrechen der Pferde. Franckfurt am Mayn 1603, Online-Ausgabe der Sächsischen Landesbibliothek – Staats- und Universitätsbibliothek Dresden
- Carlo Ruini: Anatomia del cavallo, infermita et suoi rimedii. 2 Bände. Venedig 1618.
- Carlo Ruini: Anatomia &(et) Medicina Equorum Noua, Das ist, Neuweß Rossbuchß oder vo(n) der Pferden Anatomy, Natur, Cur, Pflegung unnd Heylung, Zwey außerlesene Bücher. Franckfurt am Mayn 16XX, Online-Ausgabe der Sächsischen Landesbibliothek – Staats- und Universitätsbibliothek Dresden
Literarisches
- Armin Eidherr (Hrsg.): Pferde in der Weltliteratur, Manesse Verlag, Zürich 2002, ISBN 3-7175-1996-4
Remove ads
Weblinks
Vörlaag:Wikispecies
- Vörlaag:DNB-Portal
Snacks mit un över dat Peerd
- Dat neudigste toirst, sä de Bur und prügel sin Fru un let dat Peer in'n Graben liggen.
- Dat Peerd, dat vör de Schietkarr geiht, kümmt nich mier vör de Kutsch.
- Dat du wat plietscher warst, sä dat Peer un smeet den lütten Leutnant vör de School af.
- Dat Pärd trekt nich, äöwer de Hoawer
Footnoten
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads

