Aardkorst
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De aardkorst is de buitenste laag van de vaste Aarde, die bestaat uit gesteenten met een relatief lage dichtheid en rijk in silica (SiO2). De korst vormt het bovenste deel van de lithosfeer, het brosse buitenste gedeelte van de Aarde. De meeste gesteenten en sedimenten aan het oppervlak behoren tot de korst. De gemiddelde samenstelling van de korst varieert sterk. Ze is afhankelijk van de locatie vergelijkbaar met gesteenten zoals granodioriet, gabbro en basalt.
De bovengrens van de korst is het aardoppervlak en de grens tussen de korst en de mantel is de Mohorovičić-discontinuïteit (Moho). De diepte van de Moho wordt niet met boringen gemeten, maar met seismologie, waarbij de snelheid van seismische golven door het gesteente wordt bepaald. In de aardkorst wordt soms op variabele diepte nog een andere seismische discontinuïteit gevonden, de Conraddiscontinuïteit. Deze discontinuïteit verdeelt de korst in een bovenkorst en een onderkorst. Hoewel deze overgang in tegenstelling tot de Moho geen duidelijk verschil in chemische samenstelling betreft, bestaat de onderkorst over het algemeen uit minder gehydrateerde en mafischere gesteenten dan de bovenkorst.