Alemannisch
taal / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het Alemannisch of Westopperduits is een groep Opperduitse dialecten.
| Alemannisch Alemannisch | ||||
|---|---|---|---|---|
| Gesproken in | Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Liechtenstein, Italië, Frankrijk, Venezuela | |||
| Sprekers | ± 10 miljoen | |||
| Taalfamilie | ||||
| Dialecten | ||||
| Taalcodes | ||||
| ISO 639-2 | gsw, gem | |||
| ISO 639-3 | gsw, swg, wae, gct | |||
| ||||
De naam Alemannisch verwijst naar de Alemannen, hoewel de taal die deze Germaanse bevolkingsgroep sprak geen directe relatie met het Alemannisch heeft. Veel taalkundigen geven daarom de voorkeur aan de benaming "Westopperduits".
De eerste schriftelijke documentatie over het Alemannisch dateert uit de 7e en 8e eeuw na Christus. Deze documentatie is in het Latijn opgesteld maar bevat enkele Alemannische woorden zoals laitihunt (Leithund,"aanvoerder/geleidehond").