Alfredo Di Stéfano

Alfredo Stéfano Di Stéfano Laulhé (Buenos Aires, 4 juli 1926 – Madrid, 7 juli 2014) was een Argentijns profvoetballer en voetbaltrainer die in 1956 de Spaanse nationaliteit aannam. Hij droeg de bijnaam La Saeta Rubia (De Blonde Pijl) vanwege zijn snelheid en blonde haar, dat opviel in het voornamelijk donkerharige Argentinië.

Quick facts: Alfredo Di Stéfano, Persoonlijke informatie, ... ▼

Alfredo Di Stéfano
Alfredo Di Stéfano als speler van Argentinië
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Alfredo Stéfano Di Stéfano Laulhé
Bijnaam	La Saeta Rubia (De Blonde Pijl) El Aleman (De Duitser)
Geboortedatum	4 juli 1926
Geboorteplaats	Buenos Aires, Argentinië
Overlijdensdatum	7 juli 2014
Overlijdensplaats	Madrid, Spanje
Lengte	178 cm
Positie	Aanvaller
Senioren
Seizoen Club W 0(G) 1945–1949 1946 1949–1953 1953–1964 1964–1966 River Plate → Huracán (huur) Millonarios Real Madrid Español 660(49) 250(10) 1020(90) 282(216) 470(11)
Interlands
1947 1949–1950 1957–1961  Argentinië  Colombia  Spanje 600(6) 400(1) 310(23)
Getrainde teams
1967–1968 1968–1969 1970–1974 1974 1975–1976 1976–1977 1979–1980 1981–1982 1982–1984 1985 1986–1988 1990–1991 Elche Boca Juniors Valencia Sporting Lissabon Rayo Vallecano Castellón Valencia River Plate Real Madrid Boca Juniors Valencia Real Madrid
Portaal    Voetbal

Di Stéfano wordt wereldwijd erkend als een van de beste voetballers aller tijden en is opgenomen in diverse wereldelftallen van de 20e eeuw.[1][2] Als centrumspits werd hij vooral geroemd vanwege zijn trefzekerheid, veelzijdigheid, autoriteit en vermogen om het gehele veldspel te dicteren. Di Stéfano leidde het dominante Real Madrid van de jaren 1950 naar de eindzege in de eerste vijf edities van de Europacup I en was in iedere finale trefzeker. Naast de vele prijzen met Real Madrid won hij ook diverse persoonlijke titels, waaronder vijfmaal de Trofeo Pichichi voor de topscorer van Spanje. De grootste waardering ontving Di Stéfano in 1957 en 1959 toen France Football hem tweemaal uitriep tot Europees voetballer van het jaar. In 2017 werd hij door de fans van Real Madrid verkozen tot de beste speler die ooit voor de club had gespeeld en versloeg daarmee Cristiano Ronaldo.[3]

Di Stéfano vertegenwoordigde drie landen als international. Hij begon bij zijn geboorteland Argentinië waarmee hij in 1947 de Copa América won. Na zijn transfer naar Millonarios speelde hij vier interlands voor het Colombiaanse elftal, maar deze werden nooit officieel erkend door de FIFA. In 1956 wisselde Di Stéfano voor de laatste keer van voetbalnationaliteit en kwam hij alleen nog uit voor Spanje. Ondanks de vele nationale shirts die hij droeg en successen die hij had op clubniveau, schitterde Di Stéfano nooit op een WK voetbal.

Na een 22-jarige carrière als voetballer legde Di Stéfano zich vanaf 1967 toe op het trainerschap. De successen uit zijn dagen als speler wist hij daarbij niet te evenaren. Di Stéfano is wel de enige trainer die een Argentijnse titel won met zowel Boca Juniors als River Plate. Daarnaast bezorgde hij Valencia een Spaanse titel en de Europacup II. Als coach van Real Madrid won hij gedurende twee termijnen alleen de Spaanse Supercup. In 2000 werd Di Stéfano vanwege zijn verdiensten benoemd tot erevoorzitter van Real Madrid. Deze functie vervulde hij tot aan zijn overlijden in 2014.