Algemene evenwichtstheorie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Algemene evenwichtstheorie is een deelgebied van de theoretische neoklassieke economie. De theorie wil het gedrag van vraag, aanbod en prijzen in een economie met verschillende of vele markten verklaren, door te trachten te bewijzen dat er evenwichtsprijzen voor goederen bestaan en dat alle prijzen in evenwicht zijn, vandaar algemeen evenwicht, in tegenstelling tot partieel evenwicht.
Zoals met alle modellen is dit een abstractie van een echte, reële economie; het wordt voorgesteld als een nuttig model, omdat het zowel evenwichtsprijzen als langetermijnprijzen beschouwt alsook de werkelijke prijzen als afwijkingen van het algemeen evenwicht. De algemene evenwichtstheorie bestudeert economieën, waarbij gebruik wordt gemaakt van het model van evenwichtsprijzen; ook tracht de theorie te bepalen in welke omstandigheden de aannames van algemeen evenwicht opgaan. De algemene evenwichtstheorie dateert uit de jaren 1870 en bouwt in het bijzonder voort op het werk van de Franse econoom Léon Walras.