Archeologische opgraving
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een archeologische opgraving of excavatie is een archeologisch medium om in de bodem aanwezige materiële resten (zoals artefacten, architectonische structuren, en dergelijke) en andere sporen van menselijke activiteit of aanwezigheid te traceren en te bestuderen, teneinde wetenschappelijke vraagstukken omtrent het menselijke verleden te kunnen beantwoorden. De locatie waar een opgraving plaatsvindt of heeft plaatsgevonden wordt in het jargon site genoemd.
De opgraving is de eindstap in de archeologische onderzoekscyclus, de procedure om een vindplaats op te sporen en te documenteren.