Cilicisch-Armenië
historisch land / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Cilicisch-Armenië was een middeleeuwse Armeense staat aan de Middellandse Zee, op het gebied van het huidige Turkije. Van de 12e tot de 14e eeuw was het een koninkrijk. Het heette toen officieel Armeens Koninkrijk Cilicië. Dit Armeense koninkrijk ontstond naast de Armeense gebieden uit het Byzantijnse Rijk waar in de elfde eeuw ook de Seltsjoekse en Bagrandse gebieden van Armenië bijkwamen en het gebied ging op in het mammelukken-sultanaat Caïro. De hoofdstad was Sis (Kozan); daarnaast was de havenstad Ayaş het belangrijkste cultuur- en handelscentrum.
Կիլիկիոյ Հայոց Թագաւորութիւն | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
| |||||
Kaart | |||||
Algemene gegevens | |||||
Hoofdstad | Sis | ||||
Oppervlakte | 40.000 km² | ||||
Bevolking | 1.500.000 | ||||
Talen | Armeens, Latijn, Frans | ||||
Religie(s) | Armeens-Apostolische Kerk | ||||
Regering | |||||
Regeringsvorm | Monarchie | ||||
Dynastie | Roupenids (1080-1198), Hethumids (1226-1342), Lusignans (1342-1464) | ||||
Staatshoofd | Koning | ||||
Geschiedenis | |||||
- Leo I wordt uitgeroepen tot Koning van Armenië. | 1198 | ||||
- Leo V Lusignan laatste koning van Cilicië. | 1375 |
Cilicisch-Armenië speelde een grote rol in de ontwikkeling van de Armeense literatuur, tekenkunst, theater, architectuur, rechtsleer, taal (het Middel-Armeens) en krijgskunde. In de 13e eeuw kwam de Armeense cultuur tot haar volle bloei in Cilicië. Sindsdien zagen de Armeniërs hun cultuur als een westerse beschaving. De laatste koning van Armenië, Leo VI Lusignan, herinnerde in zijn testament als zijn neven de koningen van Engeland, Aragon en Castilië[1].
Voor de westerse wereld zelf gold Cilicisch-Armenië als de Poort van Azië. Zo was Ayas de plaats in Azië, vanwaaruit Marco Polo in 1271 vertrok voor zijn beroemde reis naar het Verre Oosten. In 1375 werd het rijk ten val gebracht door de mammelukken. Toen veel Armeense vorsten daarna naar het westen trokken, brachten ze, volgens historicus Johan Huizinga, de glans van het wonderlijke Oosten met zich mee[2].