Asymptoot
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
In de wiskunde is een asymptoot van een functie of de grafiek ervan een rechte lijn of een kromme waar de grafiek van die functie willekeurig dicht toe nadert als het argument naar een limiet nadert (eventueel plus of min oneindig). De term is afgeleid uit het Grieks en betekent letterlijk niet samenvallen (overigens sluit de genoemde definitie samenvallen niet uit). Asymptoten worden vaak gebruikt als hulpmiddel bij het tekenen van grafieken. Een deelgebied van de wiskunde, de asymptotiek, bestudeert het gedrag van functies in de buurt van of bij een punt waar de functie onbegrensd is.