Basilios Bessarion
priester uit Byzantijnse Rijk (1403-1472) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Basilios (of Basilius) Bessarion (Grieks: Βασίλειος Βησσαρίων) (Trebizonde, 2 januari 1403 – Ravenna, 18 november 1472) is een laat-Byzantijns geleerde en kerkvorst die aanvankelijk orthodox aartsbisschop van Nicea was.
Hij wordt ten onrechte ook aangeduid als Johannes Bessarion, ten gevolge van een verkeerde interpretatie van Gregorius Mamme, een rooms-katholieke kardinaal en titulair Latijns Patriarch van Constantinopel.
Na zijn deelname aan het Herenigingsconcilie van Ferrara en Florence (van 1438 tot 1445) vestigde hij zich blijvend in Italië, waar hij tot de Rooms-Katholieke Kerk overging en het tot kardinaal-diaken bracht.
Hij maakte de Italiaanse geleerden beter bekend met de Griekse wetenschap, onder meer door het vervaardigen van Latijnse vertalingen van Griekse auteurs, en werd zo een leidinggevende figuur in de ontwikkeling van het westerse Humanisme. Dankzij de toegang die kardinaal Bessarion bood tot de manuscripten in Byzantium, werd binnen anderhalve eeuw het klassieke spectrum van Griekse natuurkennis in zijn volle breedte hersteld.[1] Bessarion werd benoemd tot archimandriet van de Abdijstaat Santissimo Salvatore in Sicilië.