Bijholteontsteking

Bijholteontsteking
	Sinusitis
	Kaakholte-ontsteking. De sinus maxillaris (rode pijl) is licht gekleurd door ontstoken slijmvlies en vocht in de holte. Normaal zijn de holten op de foto donkerder dan het omgevende bot omdat er lucht in zit.
Coderingen
ICD-10	J01, J32
ICD-9	461, 473
DiseasesDB	12136
eMedicine	emerg/536
MeSH	D012852
Portaal	Geneeskunde

Sinusitis of bijholteontsteking is een aandoening die veroorzaakt wordt door bacteriën, virussen of soms een allergie in de slijmvliezen van de neusbijholten. Dikwijls als gevolg van een verkoudheid zijn de bijholten, die door kanaaltjes in verbinding staan met de neus, gevuld met dik slijm. Het neusslijmvlies is ontstoken en dus gezwollen. Hierdoor kan het slijm en/of pus niet goed weglopen. Het gevolg hiervan is een pijnlijk en drukkend gevoel aan de bovenkant van het gelaat, en rond de ogen. Bij voorover bukken kan het drukkende gevoel toenemen. Ook is er soms sprake van hoofdpijn. In zeldzame gevallen is het mogelijk dat er een dentogene vorm van sinusitis ontstaat: pijn in deel van het bovengebit waarvoor geen tandheelkundige verklaring gevonden wordt. De aandoening komt vooral veel voor bij volwassenen. Bij kinderen tot 8 jaar nooit, de kaakholte is dan wegens de aanwezigheid van het wisselgebit nog niet voldoende ontwikkeld.

Table info: ... ▼

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Quick facts: Bijholteontsteking, Coderingen, ICD-10, ICD-9... ▼

In zeldzame gevallen kan een sinusitis een chronisch karakter krijgen. Leegzuigen van de holten kan dan nodig gevonden worden. Een kno-arts kan met een CT-scan van het hoofd goed zien waar de problemen zich voordoen. Ook kan een scheef neustussenschot de reiniging van de holtes belemmeren met een verhoogde kans op een bijholteontsteking tijdens een verkoudheid. Meestal gaat een sinusitis echter vanzelf over.

Volgens de Standaard van het Nederlands Huisartsengenootschap is antibiotische behandeling zelden nodig, en is de effectiviteit hiervan niet aangetoond, terwijl bijwerkingen wel mogelijk zijn.[1][2]