Cakravartin
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een cakravartin (Sanskriet, Pali: चक्रवर्तिन्, samenstelling van चक्, cakra = wiel, cirkel; वर्तिन्, vartin = draaier; letterlijk: "draaier van het wiel" of "voor wie het wiel draait") is in de geschiedenis en cultuur van Zuid-Azië een titel voor een wereldheerser. Verschillende historische keizers droegen de titel cakravartin. De titel heeft een religieuze betekenis in zowel het hindoeïsme, boeddhisme als jainisme. De cakravartin wordt in religieuze teksten beschreven als een universeel heerser wiens rijk geen grenzen kent. Hij wordt geacht het toonbeeld van een ideale heerser te zijn, die volgens de dharma (de religieuze regels) regeert. Hij ondersteunt de zwakken en zorgt ervoor dat het recht geschiedt.
In de hindoeïstische mythologie worden cakravartins op verschillende manieren genoemd. De Maitrayaniya Upanishad gebruikt de term cakravartin voor heersers die hun macht opgaven om een ascetisch leven te gaan leiden. Verschillende historische vorsten, zoals Chandragupta Maurya, sleten hun laatste dagen inderdaad als asceet. In de Mahabharata worden twaalf mythische cakravartins genoemd. De eerste was Bharata. De officiële Hindi naam van de Republiek India, "Bharat" (Hindi: भारत) is van deze mythologische figuur afgeleid. Verschillende historische dynastieën claimden af te stammen van in de Mahabharata genoemde cakravartins. De Chola's bijvoorbeeld beweerden afstammelingen van Shibi te zijn.
In boeddhistische teksten, zoals de Pali-canon, wordt de cakravartin gelijkgesteld aan de Boeddha, die geacht wordt met zijn eerste lezing in Sarnath het wiel van dharma (de dharmacakra) in beweging te hebben gezet. Historisch zijn er in de Indiase Oudheid en Middeleeuwen verschillende heersers en dynastieën geweest die zich cakravartin lieten noemen.