Codex Theodosianus
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Codex Theodosianus (437) is een verzameling van ongeveer 2500 rescripten en een aantal edicten, uitgegeven door alle legitieme keizers sinds Constantijn (306-337), ingedeeld in zestien boeken per onderwerp. De Codex werd tussen 429 en 439 samengesteld door juristen in opdracht van Theodosius II (408-450) en zijn neef, de jonge West-Romeinse keizer Valentinianus III (425-455). De keizers wilden de wetten systematiseren, verduidelijken en daarmee tegelijkertijd hun eigen macht en autoriteit benadrukken. De Codex werd ontworpen als een gezaghebbend handboek van het Romeinse recht, geldig voor zowel het oostelijke als het westelijke deel van het Romeinse rijk.[1]