Connotatie
bijbetekenis, gevoelswaarde, ondertoon / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De connotatie ('bijklank, ondertoon, bijbetekenis, gevoelswaarde') van een woord of kleine woordgroep is de ermee verbonden voorstelling (de denotatie) die vaak van emotionele aard is, boven op de eigenlijke betekenis van het woord.