Dante Sonate (Liszt)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Après une Lecture du Dante: Fantasia quasi Sonata[1] (Frans voor Naar een lezing van Dante: Fantasie in de vorm van een sonate; ook Dante Sonate) is een sonate voor piano in 1 deel, die componist Franz Liszt in 1849 voltooide. Het werk werd voor het eerst gepubliceerd in 1856 als deel van het 'tweede jaar' van de Années de Pèlerinage (De pelgrimsjaren). Dit programmatische werk was geïnspireerd nadat Liszt het beroemde gedicht van Dante las: de Divina Commedia (De Goddelijke Komedie).

Inferno_Canto_29%2C_Gustave_Dor%C3%A8.jpg
Het zeer programmatische thema schildert de zielen die in de hel dolen.
Schilderij van Gustave Doré

Het werk vormt de bekroning van de groep werken uit dat tweede jaar van de 'Années' en is "een van Liszts meer formidabele composities",[2] en het is een substantieel eendelig werk dat circa 18 minuten duurt.

Oops something went wrong: