Decretum Gratiani
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het Decretum Gratiani uit ca. 1140, ook bekend als de Concordia discordantium canonum is een belangrijk en uitvoerig vroeg werk uit het Rooms-Katholiek kerkelijk recht. Het is samengesteld en geschreven door, en onder leiding van, de in Bologna levende camaldulenzer monnik en jurist Gratianus. Het vormt het eerste deel van zes juridische leerboeken die samen bekend werden als het Corpus Iuris Canonici, tegenhanger binnen de Rooms-Katholieke Kerk van het Corpus Iuris Civilis dat in het Byzantijnse Rijk gold. Het werd gebruikt als de belangrijkste rechtsbron voor de kerkelijk recht totdat in 1234 de Decretalen werden afgekondigd door paus Gregorius IX, een grote verzameling pauselijke beslissingen in juridische kwesteis die binnen de Kerk hadden gespeeld.