Dendriet (kristal)
kristal gegroeid in de vorm van vertakkingen / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een dendriet is een kristalhabitus, waarbij het kristal een vertakte groei vertoont. De term wordt gebruikt in de kristallografie en de geologie. De term dendriet is afkomstig van het Griekse woord dendron (δενδρον), dat boom betekent.
Meestal gaat de dendritische kristalvorm gepaard met fossielen. Dendriet wordt op natuurlijke wijze gevormd tussen spleten in gesteente. Enkele varianten van mangaanoxiden en hydroxiden die vaak een dendritisch groeipatroon vertonen:
- birnessiet (Na4Mn14O27·9H2O)
- coronadiet (PBMn8O16)
- cryptomelaan (KMn8O16)
- hollandiet (BaMn8O16)
- romanechitet ((Ba,H2O)Mn5O10)
- todorokiet ((Ba,Mn,Mg,Ca,K,Na)2Mn3O12·3H2O) en andere.
In spleten van kwartsgesteente ontwikkelt zich een driedimensionele vorm van dendriet waarbij mosagaat gevormd wordt.