Dynamische differentiecalorimetrie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Dynamische differentiecalorimetrie, afkorting DDC is een thermische materiaal-analysetechniek om warmtestromen van en naar een monster (typisch 5 tot 20 mg) te meten. Daarbij laat men het proefmonster én een referentie samen (vandaar 'differential') een nauwkeurig vastgesteld temperatuurverloop doorlopen. Men kan het bijvoorbeeld met 2 graden per minuut laten opwarmen, maar ook ingewikkelder temperatuurprofielen zijn mogelijk. In de eenvoudigste vorm levert deze meting een grafiek op, waarin de warmtecapaciteit van het monster is uitgezet tegen de temperatuur. De warmtecapaciteit kan ook worden omgerekend naar de soortelijke warmte van de onderzochte stof.
Snelle feiten Kenmerken, acroniem ...
Dynamische differentiecalorimetrie | ||||
---|---|---|---|---|
Kenmerken | ||||
acroniem | DDC, differential scanning calorimeter | |||
type | thermische analyse | |||
meetinstrument | Differentiecalorimeter | |||
gerelateerd | DSC, DTA | |||
|
Sluiten