Engels voetbalelftal (mannen)
nationaal voetbalteam / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het Engels voetbalelftal (Engels: England national football team) vertegenwoordigt Engeland, en niet het gehele Verenigd Koninkrijk, in internationale voetbalcompetities, zoals het WK en het EK.
| Engeland | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Bijnaam | Three Lions | |||
| Kledingsponsor | Nike | |||
| FIFA-ranglijst | 4  (20 juli 2023) | |||
| Hoogste ranking | 3e (aug-sep 2012, sep 2021) | |||
| Laagste ranking | 27e (feb 1996) | |||
| Associatie | FA | |||
| Bondscoach |  Gareth Southgate | |||
| Stadion | Wembley, Londen | |||
| Meeste interlands | Peter Shilton (125) | |||
| Topscorer | Harry Kane (58) | |||
| Wedstrijden | ||||
Eerste interland: Schotland 0–0 Engeland (Glasgow, Schotland; 30 november 1872) Grootste overwinning:  Ierland 0–13 Engeland (Belfast, Ierland; 18 februari 1882) Grootste nederlaag:  Hongarije 7–1 Engeland (Boedapest, Hongarije; 23 mei 1954) | ||||
| Wereldkampioenschap | ||||
| Optredens | 16 (eerste keer: 1950) | |||
| Beste resultaat | Winnaar (1966) | |||
| Europees kampioenschap | ||||
| Optredens | 9 (eerste keer: 1968) | |||
| Beste resultaat | Tweede plaats (2020) | |||
| Finaleronde UEFA Nations League | ||||
| Optredens | 1 (eerste keer: 2019) | |||
| Beste resultaat | Derde plaats (2019) | |||
| ||||
Elk van de vier Home Nations (Engeland, Schotland, Wales en Noord-Ierland) heeft een eigen voetbalbond, een eigen competitie en een eigen nationaal elftal. Engeland is van de vier veruit de succesvolste.
In 1966 werd Engeland wereldkampioen in eigen land. Daarna verloor het nog vier keer in de halve finales van een groot internationaal toernooi (EK 1968, WK 1990, EK 1996 en WK 2018) en pas op het Europees kampioenschap voetbal 2020 werd weer de finale gehaald.