Staten-Generaal (Frankrijk)

De Staten-Generaal (Frans: États généraux) waren in Frankrijk van 1302 tot 1789 een vergadering van de drie verschillende standen, die de Franse koning bijeenriep als vertegenwoordigers van zijn onderdanen. De eerste stand bestond uit de geestelijken, de tweede uit de adel en de derde uit het volk. De Staten-Generaal werden slechts bijeengeroepen wanneer het de koning beliefde, meestal om het koninklijk gezag te bevestigen. In Frankrijk spreekt men bijgevolg steeds van de Staten-Generaal van een bepaald jaar, met andere woorden: het werd er nooit een permanente assemblee, zoals de Staten-Generaal van de Nederlanden.

Opening van de Staten-Generaal in de Salle des Menus-Plaisirs aan de vooravond van de Franse Revolutie.

Ontstaan en ontwikkeling

Filips de Schone riep in 1302 de eerste Staten-Generaal samen om steun te zoeken tegen de pauselijke bul Ausculta fili in zijn conflict met Bonifatius VIII. Pierre Flote was er, als kanselier van Frankrijk, de organisator en juridische autoriteit. De Staten-Generaal werden aanvankelijk samengeroepen per taalgebied (Langue d'Oïl of Langue d'Oc). Dit onderscheid werd verlaten bij de organisatie van de Staten-Generaal van 1483. Deze bijeenkomst was ook opmerkelijk omdat het de eerste keer was dat de boeren werden vertegenwoordigd, en omwille van de "democratische" redevoering door Philippe Pot.

Vanaf dat ogenblik werd de dagorde vooral bepaald door de cahiers de doléances of klachtenbrieven die voorafgaand aan elke vergadering werden ingezameld. Na 1614 kwam de vergadering gedurende 175 jaar niet meer samen.