Fundamentele natuurkracht
Vier basiskrachten in kwantummechanica / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
In de natuurkunde zijn vier fundamentele natuurkrachten bekend. Alle krachten volgen uit de vier fundamentele krachten. In volgorde van afnemende sterkte zijn dit:
| Relatieve magnitude | Reikwijdte | Omschrijving | Overgebracht door | |
|---|---|---|---|---|
| Sterke kernkracht | 1040 | 1/r7 | houdt protonen en neutronen in de kern bij elkaar | gluonen |
| Elektromagnetische kracht | 1038 | 1/r2 | krachten tussen geladen deeltjes | fotonen |
| Zwakke kernkracht | 1015 | 1/r5 - 7 | speelt een rol in diverse vervalprocessen | W-bosonen en Z-bosonen |
| Zwaartekracht | 1 | 1/r2 | houdt materie op grote schaal bij elkaar | gravitonen (hypothetisch) |
In de theoretische natuurkunde tracht men deze krachten te verenigen in een theorie. De vereniging van de elektromagnetische en de zwakke kracht is onomstreden. De combinatie van de sterke kracht met deze twee krachten (de zogenaamde GUT, Grand Unification Theory) is goed onderweg, hoewel er nog geen spoor van experimenteel bewijs is. De combinatie van de zwaartekracht en de andere krachten (genaamd de Theorie van alles), is echter nog steeds problematisch, omdat de zwaartekracht door de algemene relativiteitstheorie wordt beschreven, en de andere krachten door de kwantumtheorie, en die zijn moeilijk te verenigen. Theorieën die hier mogelijk een oplossing bieden, zijn de snaartheorie en de loop-kwantumzwaartekracht.