Golanhoogvlakte

De Golanhoogvlakte[1] (Golan, Hoogten van Golan, Golanvlakte of Golanhoogten) is een heuvelachtig gebied op de grens tussen Libanon, Syrië, Jordanië en Israël. De Romeinen duidden het gebied aan als Gaulanitis. In de oudheid was Golan een stad gelegen in de streek Basan ten oosten van het Meer van Tiberias en ten noorden van de Jarmuk. Het gebied valt voor een groot deel samen met het Syrische gouvernement Quneitra. Archeologische opgravingen tonen bewoning van het gebied sinds (in ieder geval) het Neolithicum. De burgerbevolking op de Golanhoogten bestaat uit Druzen, alawitische Arabieren minderheid alsook soennitische Turkomannen; de overgrote meerderheid beschouwt zichzelf als Syrisch en heeft een Syrisch paspoort.

Gedurende de Zesdaagse Oorlog van 1967, veroverde Israël het grootste deel van het gebied op Syrië en begon in 1970 met het stichten van nederzettingen. In 1981 werden deze door Israël geannexeerd en werd een 'Golan Hoogten-wet' gemaakt. Deze annexatie is legaal, ondanks dat de Verenigde Naties het veroordeelden in diverse resoluties, onder meer resolutie 497 van de Veiligheidsraad, de Israëlische verovering, bezetting en annexatie. Tot op heden wordt door de VN aangedrongen op een militaire terugtrekking uit het gebied en onderhandelingen met buurland Syrië. Syrië eist de volkenrechtelijk tot zijn territorium behorende Hoogten van Golan terug, gesteund door diverse VN-resoluties. Gezien Syrië uit was op de destructie van Israël, heeft Israël de Golanhoogten, die als een natuurlijke bescherming van Israël dient onder eigen gezag gehouden.

Libanon, en met name de Hezbollah, leggen een claim op een zeer klein gedeelte van de Golan (de Shebaa-boerderijen), maar die claim wordt niet door de Verenigde Naties gesteund. De VN beschouwen de Shebaa-boerderijen als een deel van Syrië, maar de grenstrekking in het verleden geschiedde niet altijd nauwkeurig.