Gebruiker:Evil berry/Kladblok/Honderdjarige Oorlog
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Honderdjarige Oorlog (Frans: Guerre de Cent Ans, Engels: Hundred Years' War) is de naam die achteraf werd gegeven aan een periode van Engels-Franse conflicten en in aansluiting daarop de Franse burgeroorlog tussen Armagnacs en Bourguignons, van 1337 tot 1453. Tijdens deze periode kwamen de Engelsen en de Fransen met elkaar in botsing op Frans grondgebied, wat gepaard ging met vele conflicten, onderbroken door meer of minder lange wapenstilstanden.
Honderdjarige Oorlog | ||||
---|---|---|---|---|
Datum | 1337-1453 | |||
Locatie | Voornamelijk Frankrijk en de Nederlanden | |||
Resultaat | Overwinning voor het Huis Valois Het Huis Valois stelt de troon van Frankrijk veilig | |||
Casus belli | Engelse aanspraak op de Franse kroon | |||
Territoriale veranderingen |
Het Huis Plantagenet verliest alle continentale gebieden behalve Calais | |||
Strijdende partijen | ||||
|
De achtergrond was in het begin een leenrechtelijke strijd om de gebieden en de rol van het Engelse koningen als hertogen van Aquitanië in het Koninkrijk Frankrijk, daarop volgde een geschil over de Franse troonsopvolging tussen Eduard III van Engeland (Huis Plantagenet) en Filips VI van Frankrijk (Huis Valois), en ten derde, een Frans intern conflict over macht en invloed tussen de Bourguignons en de Armagnacs. De oorlog eindigde in een overwinning voor het Huis Valois. Hoewel er na 1453 geen grote slag meer plaatsvond, is de Honderdjarige Oorlog in 1475 pas officieel tot een einde gekomen met de ondertekening van het Verdrag van Picquigny door Lodewijk XI van Frankrijk en Eduard IV van Engeland. Het heeft aanzienlijk bijgedragen aan de ontwikkeling van een nationaal bewustzijn in Frankrijk en Engeland.
De oorlog dankt haar historische betekenis aan een aantal factoren. Hoewel in eerste instantie een dynastiek conflict, gaf de oorlog de aanzet tot ideeën van Frans en Engels nationalisme. Militair gezien, zag men in deze oorlog de introductie van nieuwe wapens en tactieken die het oudere systeem van door zware cavalerie gedomineerde feodale legers in West-Europa aantastte. De eerste staande legers in West-Europa sinds de tijd van het West-Romeinse Rijk werden ingezet voor deze oorlog, waardoor de rol van de boerenstand zou veranderen. Omwille van voornoemde zaken, alsook omwille van de lange duur van dit conflict, wordt het vaak als een van de belangrijkste conflicten in de geschiedenis van middeleeuwse oorlogsvoering gezien. In Frankrijk, deden burgeroorlogen, dodelijk epidemieën, hongersnood en plunderende huurlingenlegers die tot banditisme waren overgegaan de bevolking met ongeveer de helft afnemen.[1]