Getijdenirrigatie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Getijdenirrigatie is de ondergrondse irrigatie van oeverwalgronden in kustvlakten met rivierwater onder de invloed van getijden. Het wordt toegepast in (semi-)aride gebieden aan de monding van een groot estuarium of delta waar aanzienlijke eb- en vloedverschillen voorkomen. De rivierafvoer moet groot genoeg zijn om voldoende stroming van rivierwater te garanderen om de zouttong in de riviermonding terug te drijven.
De irrigatie wordt bewerkstelligd door getijdenkanalen te graven van de rivieroever landinwaarts, die het water bij hoogtij naar de landbouwgronden leiden. Om de irrigatie effectief te doen zijn, moeten de gronden over een hoge infiltratiecapaciteit beschikken om voldoende water de grond in te laten dringen om de verdampingsbehoefte van de gewassen te dekken. Bij laagtij lopen de kanalen leeg en de grond draineert, hetgeen de doorluchting van de grond bevordert en bodemverzouting tegen gaat.