IPTV

Internet Protocol TeleVision (IPTV) is een verzamelnaam voor diensten en toepassingen die tv-kijken over het internetprotocol mogelijk maken. Hier wordt een breed scala aan verschillende technieken voor gebruikt, zoals (de)compressie algoritmes voor beeld en geluid, multicast routering en p2p-protocollen. IPTV staat los van video on demand en interactieve televisie.

IPTV kan relatief veel netwerkverkeer opleveren, dus een snelle verbinding is wenselijk. Een tv-beeld van goede kwaliteit vereist namelijk minstens 4 Mbps aan bandbreedte. De kwaliteit is sterk afhankelijk van de compressie. Meestal wordt MPEG-2 of MPEG-4 als codering gebruikt. MPEG-4 gebruikt ruwweg de helft van de bandbreedte die voor MPEG2 nodig is. Kabel-tv-maatschappijen gebruiken voor digitale tv vrijwel allemaal MPEG2 als coderingsmethode met snelheden van 6 tot 8 Mbps voor "gewone" tv-kanalen en snelheden van 15 tot 25 Mbps voor hdtv.

Om als consument IPTV te kunnen ontvangen is een decoder nodig die de IPTV-signalen omzet naar een tv-signaal op bijvoorbeeld een scart- of HDMI-interface. Zo'n decoder wordt vaak "settopbox" genoemd. Een decoder die MPEG-2 decodeert is eenvoudiger en dus goedkoper dan een MPEG4-decoder.

Voor de kijker zijn er enige verschillen tussen IPTV en digitale tv via de kabel; bij IPTV is altijd nog een settopbox nodig. De CI+1.4-standaard brengt ook IPTV zonder settopbox,[1] maar deze standaard zien we nog niet in tv's. Bij de kabel is een settopbox bij tv met DVB-C niet noodzakelijk. Ook de kwaliteit kan verschillen, afhankelijk van de bandbreedte en de coderingsmethode die gebruikt wordt.

IPTV is het effectiefst als het gaat om tv-signalen ontvangen. Door gebruik te maken van een internet connectie kan gemiddeld gezien een merkbaar betere beeldkwaliteit gegarandeerd worden. Ook is dit signaal veel stabieler dan andere vormen van tv-kijken. Een IPTV-provider streamt alleen het kanaal waarnaar gekeken wordt, terwijl andere vormen van tv alle kanalen tegelijk ontvangen.

Daarnaast biedt IPTV de mogelijkheid om gebruik te maken van extra diensten, zoals video on demand en interactieve tv. Zo kan er bijvoorbeeld live gepauzeerd worden, of kunnen programma's worden teruggekeken. Ook is het mogelijk om gebruik te maken van elektronische programmagidsen en kunnen kijkers bij sommige providers zelfs zelf programma's opnemen en bewaren. Door deze extra functies biedt IPTV meer mogelijkheden en flexibiliteit dan traditionele televisie. Bovendien kan IPTV ook op andere apparaten dan alleen de televisie worden gebruikt, zoals op tablets, smartphones en laptops. Dit maakt IPTV een aantrekkelijke optie voor consumenten die op zoek zijn naar meer flexibiliteit en controle over hun kijkervaring.

Er bestaat ook illegale IDTV, compleet met decoder en abonnement. Niet alleen het aanbieden ervan, maar ook het ernaar kijken is strafbaar.[2][3]