Jeugdstrafrecht (Nederland)
bijzonder penitentiair en straf(proces)recht voor jeugdige delinquenten in Nederland / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het jeugdstrafrecht is het geheel aan bijzondere wetten, procedures, autoriteiten en instanties die bedoeld zijn om jeugdigen, die verdacht worden van het plegen van een strafbaar feit, te vervolgen of berechten.[1] Het jeugdstrafrecht omvat specifiek (aparte) regels van strafprocesrecht, materieel strafrecht en strafrechtelijk sanctierecht die afwijken van de gebruikelijke regels in het commune strafrecht voor volwassenen.
Het Nederlandse Wetboek van Strafrecht kent sinds 1905 een apart jeugdstrafrecht met bijzondere sanctiebepalingen voor jeugdigen, maar de eerste aparte strafrechtelijke regels voor jeugdigen in het Nederlands strafrecht waren te vinden in het Crimineel Wetboek voor het Koningrijk Holland (1809) en de Code pénal (1811).
Sinds 1965 is in Nederland de minimumleeftijd voor strafrechtelijke aansprakelijkheid twaalf jaar. De maximumleeftijd voor toepassing van het jeugdstrafrecht is variabel. Op zestien- en zeventienjarigen kan het volwassenensanctierecht worden toegepast als de rechter daartoe aanleiding ziet op grond van de ernst van het feit, de persoonlijkheid van de jeugdige of de omstandigheden waaronder het feit is gepleegd. Met de invoering van de Wet adolescentenstrafrecht in 2014 komen jongvolwassenen van achttien tot tweeëntwintig jaar op basis van hun persoonlijkheid of de omstandigheden waaronder het feit is gepleegd in aanmerking voor toepassing van het jeugdsanctierecht. Vanaf drieëntwintig jaar geldt de volledige strafrechtelijke aansprakelijkheid van het volwassenenstrafrecht.