Koolstofmonoxidevergiftiging
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Koolstofmonoxidevergiftiging, ook wel koolmonoxidevergiftiging of CO-vergiftiging en vroeger ook wel kolendampvergiftiging genoemd, is een vergiftiging ten gevolge van verhoogde concentraties koolstofmonoxide in het bloed.
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts. |
Koolmonoxide is een kleur- en reukloos giftig gas, dat lichter is dan lucht. In het bloed hecht het zich aan het zuurstoftransport-eiwit hemoglobine in rode bloedcellen, waarbij het zuurstofgas (O2) verdringt. Het vermogen van koolstofmonoxide om zich vast te hechten op dit eiwit is circa 240 keer zo groot als dat van zuurstof. Dat betekent dat zelfs bij een geringe concentratie van koolstofmonoxide in de lucht relatief veel koolstofmonoxide in het bloed terecht kan komen en er vergiftigingsverschijnselen kunnen optreden.
Jaarlijks vallen er vele doden door koolstofmonoxidevergiftiging. Bij verbrandingstoestellen zal bij te weinig aanvoer van verse lucht een onvolledige verbranding optreden waardoor koolmonoxide vrijkomt. Vaak is de oorzaak een verstopt ventilatiekanaal, bijvoorbeeld door een vogel- of wespennest. Overdag is er meestal voldoende ventilatie, maar wanneer 's nachts alle deuren gesloten zijn en alle bewoners slapen, bestaat het gevaar dat ze in hun slaap vergiftigd worden en overlijden. In warmere landen (Peru, Bolivia, Zuid-China en India) vallen vaak doden wanneer de bevolking op uitzonderlijk koude dagen alle gaten in huis dichtstopt om de warmte van de kachel te behouden. Een weinig bekend gevaar is dat deze vergiftiging ook kan ontstaan in de open lucht, met name bij watersporters (waterskiërs) die zich nabij de uitlaat van een boot ophouden[1] of nabij stationair draaiende motoren zoals een stilstaande tractor.[2]
Minder bekend is dat langdurige blootstelling aan lage concentraties koolmonoxide chronische koolmonoxidevergiftiging kan veroorzaken.