Lemma van Riemann-Lebesgue
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
In de wiskundige analyse, een deelgebied van de wiskunde, is het lemma van Riemann-Lebesgue, vernoemd naar Bernhard Riemann en Henri Lebesgue, van belang in de harmonische- en asymptotische analyse.
Het lemma zegt dat de fourier-transformatie of laplace-transformatie van een L1-functie, dus een meetbare functie met eindige absolute integraal, in het oneindige verdwijnt.