Lev Landau
natuurkundige uit Keizerrijk Rusland (1908–1968) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Lev Davidovich Landau (Russisch: Лев Давидович Ландау; Lev Davidovitsj Landaoe) (Bakoe, 22 januari [O.S. 9 januari] 1908 – Moskou, 1 april 1968) was een prominente Sovjet-Azerbeidzjaanse natuurkundige die fundamentele bijdragen heeft geleverd aan verschillende onderdelen van de theoretische natuurkunde. In 1962 ontving hij de Nobelprijs voor Natuurkunde voor "zijn baanbrekende theorieën over de gecondenseerde materie, vooral vloeibaar helium".
Snelle feiten Geboorteland, Geboorteplaats ...
Lev Landau | ||||
---|---|---|---|---|
22 januari 1908 – 1 april 1968 | ||||
Lev Landau in 1962 | ||||
Geboorteland | Sovjet-Unie | |||
Geboorteplaats | Bakoe | |||
Nationaliteit | Sovjet-Russisch | |||
Overlijdensplaats | Moskou | |||
Nobelprijs | Natuurkunde | |||
Jaar | 1962 | |||
Reden | Voor zijn baanbrekende theorieën over gecondenseerde materie, vooral vloeibaar helium. | |||
Voorganger(s) | Robert Hofstadter Rudolf Mössbauer | |||
Opvolger(s) | Eugene Wigner Maria Goeppert-Mayer Hans Jensen | |||
|
Sluiten
Hij is daarnaast bekend van de reeks leerboeken in de theoretische natuurkunde die hij schreef samen met E. M. Lifschitz, beter bekend als Landau & Lifschitz.