Logische poort
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
In de elektronica zijn logische poorten schakelingen of bouwstenen die werken volgens de booleaanse logica. De meest kenmerkende eigenschappen van logische schakelingen zijn:
- Functioneel, dat ze maar twee verschillende uitvoermogelijkheden hebben, die kunnen worden geïnterpreteerd als één en nul, waar en niet waar, hoog en laag.
- Technisch, dat ze een of meerdere ingangen hebben en maar één uitgang.
Logische poorten zijn voornamelijk opgebouwd uit elektronische componenten zoals transistors, weerstanden en dioden, maar ze kunnen ook bestaan uit elektromagnetische relais, hydraulische, pneumatische, optische of mechanische elementen.
Logische schakelingen kunnen worden gestuurd met het invoeren van elektrische spanningen, in de meeste digitale elektronica gebruikt men van origine 5 volt-logica (TTL), welke een spanning groter dan ongeveer 4 volt gebruikt voor een logische hoog (een '1'), en een spanning lager dan 0,5 volt gebruikt voor een logisch laag signaal (een '0'). Maar in veel modernere logica gebruikt men uit oogpunt van energiezuinigheid logica die gebruikmaakt van 3,3 volt, en in zeer sterk geïntegreerde logica zoals CPU's gebruikt men zelfs nog lagere spanningen zoals 1,8 volt.