Loon voor uitkering
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Loon voor Uitkering (LvU) is de constructie in sommige Nederlandse gemeentes waarbij re-integratiebureau's mensen met een uitkering op basis van de Wet werk en bijstand (WWB) een arbeidsovereenkomst geven.
Zodra mensen in aanmerking komen voor een bijstandsuitkering (WWB-uitkering), kunnen ze in loondienst bij het re-integratiebureau komen. Het salaris dat deze mensen gaan verdienen komt overeen met het wettelijk geldend minimumloon. Vervolgens wordt gekeken naar de geldende bijstandsnorm waarna op basis hiervan een salaris in de 'LvU-constructie' wordt bepaald, wat neerkomt op een parttime contract voor een alleenwonende bijstandsgerechtigde (meestal zo'n 25-30 uur van het minimumloon). Het aantal uren dat iemand op contract staat bij het re-integratiebureau, dient hij/zij beschikbaar te zijn voor arbeid met behoud van dat salaris. Dit kan bijvoorbeeld een werkstage zijn, deels te vergelijken met de vroegere Melkertbaan.
Ook als iemand niet de gestelde contracturen in bijvoorbeeld een werkstage werkzaamheden verricht, wordt zijn volledige LvU-salaris maandelijks doorbetaald. Het re-integratiebedrijf heeft gedurende het LvU-contract een inspanningsverplichting tot het zoeken van ander betaald werk of stages voor de cliënt, c.q. werknemer.