Mani (profeet)
Grondlegger van het manicheïsme / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Mani (Perzisch: مانی Māni, Syrisch: ܡܐܢܝ Chinees 摩尼 Móní, Latijn, Manes Grieks: Μάνης) (ca. 216–276) was de grondlegger van het manicheïsme, een religie waarbij de verwerving van gnosis centraal stond. Het ontstond korte tijd na andere religieuze bewegingen waarin gnosis eveneens centraal stond, zoals de gnostiek, hermetisme en ongeveer gelijktijdig met het mandeïsme. Mani heeft meerdere invloeden in zijn leer verwerkt, maar in de eenentwintigste eeuw is er consensus op het vakgebied dat de belangrijkste wortels van het manicheïsme in de christelijke gnosis liggen. In de uitgave van de Keulse Mani-Codex wordt gesteld dat het manicheïsme beschouwd kan worden 'als de belangrijkste uitdrukkingsvorm van de gnostiek.'[1]
| Mani | ||
|---|---|---|
 | ||
Mani, stichter van het manicheïsme | ||
| Algemene informatie | ||
| Volledige naam | (Fa): مانی, (Sy): ܡܐܢܝ | |
| Geboren | 14 april 216 Mardīnū, bij Seleukia-Ktesifon, (Mesopotamië, toen bij het Parthische rijk) | |
| Overleden | 14 februari 276 of 26 februar 277 Gondesjapoer, (Sassanidische rijk) | |
| Religie | Manicheïsme | |
| Beroep | Profeet, filosoof | |
Oops something went wrong: