Martinus Schoock
Nederlands historicus (1614-1669) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Martinus Schoock (Utrecht, 1614 - Frankfurt (Oder), 1669) was filosoof en van 1640-1666 hoogleraar aan de universiteit van Groningen. Hij stond in de aristotelische en platonistische tradities, maar verkoos een pril vooruitgangsgeloof boven het aloude geloof in de prisca scientia. Eerst was hij een tegenstander van Descartes, later zou hij een voorzichtige aristotelisch-cartesiaanse synthese, de zogeheten philosophia novantiqua, voorstaan. Verder was hij een orthodox lid van de hervormde kerk, die aanvankelijk tot de Nadere Reformatie behoorde, en zag de Bijbel als een belangrijkere bron van kennis in de natuurfilosofie (de fysica) dan de rede.
Schoock liet veel geschriften na, waaronder het Tractatus de turffis dat eeuwenlang bekend bleef als het handboek op het gebied van de ontginning van het hoogveen. Het wordt vanuit geschiedkundig gezichtspunt nog gezien als een belangrijke bron over de zeventiende-eeuwse verveningen. De hoogleraar schreef over de meest uiteenlopende onderwerpen zoals recht, religie, staatsinrichting, wijsbegeerte, overstromingen, bier, kaas, tulpen en de ooievaar.