Onthoudingspolitiek
Nederlands-Indië / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De onthoudingspolitiek was de beperking van het Nederlandse bestuur in Nederlands-Indië tot met name Java en Ambon. In de buitengewesten werd geen bestuur gevestigd, maar beperkte men zich tot relaties met de inheemse vorsten. Een andere politiek zou financieel en militair te veel inspanningen vergen. Groot-Brittannië en Frankrijk volgden tot op zekere hoogte een vergelijkbare politiek.
De onthoudingspolitiek begon rond 1830. Onder andere onder druk van het modern imperialisme van andere landen aan het einde van de negentiende eeuw, kwam het na ongeveer 1870 desondanks tot een koloniale expansie, wat wel de koloniale paradox[1] wordt genoemd. Deze expansie kon met zwaar geweld gepaard gaan, zoals tijdens de dertig jaar durende Atjehoorlog waarmee de controle over het sultanaat Atjeh verkregen werd.