Ontlening (taalkunde)
taalkundig fenomeen dat inhoudt dat een taalelement uit de ene taal wordt overgenomen in een andere / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ontlening is een taalkundig fenomeen dat inhoudt dat een taalelement uit de ene taal wordt overgenomen in een andere.
Ontlening kan op vele niveaus van de taal voorkomen, maar wordt op sommige niveaus wel veelvuldiger aangetroffen dan op andere. Zo is ontlening van klanken en van zinsbouw weinig frequent. Ontlening van woorden komt veel vaker voor,[1] maar ook daar is weer onderscheid: vooral zelfstandige naamwoorden worden overgenomen. Enkele voorbeelden volgen.