Ontlening (taalkunde)
taalkundig fenomeen dat inhoudt dat een taalelement uit de ene taal wordt overgenomen in een andere / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Ontlening is een taalkundig fenomeen dat inhoudt dat een taalelement uit de ene taal wordt overgenomen in een andere. Het kan hierbij zowel gaan om individuele woorden die min of meer ongewijzigd worden overgenomen (in welk verband er wordt gesproken van leenwoorden) als om elementen die bijvoorbeeld de grammatica en zinsbouw betreffen.
Ontlening kan op vele niveaus van de taal voorkomen, maar wordt op sommige niveaus wel veelvuldiger aangetroffen dan op andere. Zo is ontlening van klanken en van zinsbouw weinig frequent. Ontlening van woorden komt veel vaker voor,[1] maar ook daar is weer onderscheid: vooral zelfstandige naamwoorden worden overgenomen.