Orde van Sint-Michaël en Sint-Joris
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Meest Voorname Orde van Sint-Michaël en Sint-Joris (Engels: The Most Distinguished Order of Saint Michael and Saint George) werd op 12 augustus 1818 door prins-regent George, de latere koning George IV van het Verenigd Koninkrijk, ingesteld als een orde van verdienste voor de bewoners van de door Groot-Brittannië bezette Ionische Eilanden, de Verenigde Staten van de Ionische Eilanden en Malta.
De Orde werd toegekend voor verdiensten voor de Britse kroon en ook aan Britten verleend die zich in het Middellandse Zeegebied verdienstelijk hadden gemaakt.Op het eerder door Frankrijk op de ridders van Malta veroverde eiland waren veel gedecoreerde inwoners die met hun linten en sterren pronkten terwijl de Maltezers die met de Engelsen samenwerkten niet passend beloond konden worden. Voor gebruik op Malta, Korfoe en de Ionische Eilanden vroeg en kreeg Gouverneur Maitland dan ook een eigen ridderorde. Er mochten 15 grootkruisen, 20 ridders-commandeur en 25 companions worden benoemd. De orde werd naar een aartsengel en Sint-Joris, de schutspatroon van Engeland ("George" in het Engels) genoemd, een keuze die ook de katholieke inwoners niet zou afstoten.
De gouverneur werd grootmeester en de orde werd schitterend uitgerust met kostbare en fraai versierde kruizen en ketens en als ordekleding koos men voor hemelsblauwe zijden mantels met witte strikken.De voering van de mantels is rood en de officieren van de orde dragen de mantel, zonder het grote kruis op de linkerschouder, met de rode zijde buiten.
Sinds 1906 heeft de orde een kapel in de St. Paul's kathedraal in Londen.