Organosiliciumchemie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
In de organosiliciumchemie worden organische verbindingen bestudeerd waarin een directe binding optreedt tussen koolstof en silicium.[1][2][3][4] Hierop geldt één uitzondering: siliciumcarbide wordt als een anorganische verbinding beschouwd.
Net als koolstof, waar het in het periodiek systeem in dezelfde groep direct onder staat, heeft organisch gebonden silicium vier bindingen, die net als bij koolstof in principe naar de hoekpunten van een regelmatige tetraëder wijzen. In de biochemie komt de binding tussen koolstof en silicium nauwelijks voor,[5] hoewel er enig bewijs is voor hun bestaan bij sommige groepen zoetwateralgen.[6] De eerste organosiliciumverbinding, tetraethylsilaan, werd in 1863 door Charles Friedel en James Crafts verkregen uit de reactie van tetrachloorsilaan met di-ethylzink.