Oudvaderlands recht
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Oudvaderlands recht of oud-Hollands recht is een vakgebied binnen het recht, dat de rechtsgeschiedenis van verschillende lokale en regionale rechtssystemen in de noordelijke en zuidelijke Nederlanden en haar koloniën bestudeert. De periode die het vakgebied beslaat is vanaf de opkomst van geschreven bronnen in de 12e eeuw tot de codificatie van het Nederlands recht in de vroege 19e eeuw, toen onder Napoleon Bonaparte geprobeerd werd om de Franse code civil in te voeren.
Het oudvaderlands recht houdt zich onder andere bezig met het bestuderen van de overgang van gewoonterecht naar opgetekend recht, regionale rechtssystemen, het feodaal recht, het stadsrecht en de steeds groter wordende invloed die het Romeins recht en het canoniek recht op het oudvaderlands recht heeft gehad, voor en tijdens de opkomst van het Rooms-Hollands recht in de 17e en 18e eeuw.