Loading AI tools
Amerikaans muziekpedagoog Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Phil Hey (New York, 21 mei 1953)[1] is een Amerikaanse jazzdrummer, -componist en orkestleider. Hij heeft samengewerkt met Dewey Redman, Jay McShann, Mose Allison, Benny Carter, Charlie Rouse, Harold Land, Charlie Byrd, David 'Fathead' Newman, Geoff Keezer, Mark Murphy, Benny Golson, Stacey Kent en Kenny Barron.
Phil Hey | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Geboren | New York, 21 mei 1953 | |||
Geboorteplaats | New York | |||
Land | Verenigde Staten | |||
Werk | ||||
Genre(s) | jazz, bop, hardbop | |||
Beroep | muzikant, componist, opvoeder, orkestleader | |||
Instrument(en) | drums, percussie | |||
Act(s) | Phil Hey Quartet, Benny Weinbeck Trio | |||
Officiële website (en) Discogs-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
|
Hey, geboren in New York, groeide op in Philadelphia en de buitenwijk St. Paul in Roseville (Minnesota). Hij begon zijn muziekstudie bij mentor en legendarische jazzdrummer Ed Blackwell in de Creative Music Studio in New York in 1975. Zijn relatie met Blackwell duurde voort tot de dood van Blackwell in 1992. Hij studeerde ook bij Floyd Thompson en Marv Dahlgren, de voormalige belangrijkste percussionist van het Minnesota Orchestra. Hij beschouwt The Beatles en rockbands uit de jaren 1960 als invloeden van de oude muziek. Hij dankt ook zijn ouders en zijn jeugdbandinstructeur uit zijn jeugd voor hun steun en aanmoediging bij het nastreven van een muziekcarrière. Hey treedt op met verschillende bands en leidt het Phil Hey Quartet[2] met Tom Lewis[3] op bas, Dave Hagedorn[4] op vibrafoon en Phil Aaron op piano. Het kwartetalbum Subduction: Live at Artist's Quarter (2005) werd door de alternatieve stedenkrant Twin Cities uitgeroepen tot beste jazz-cd van het jaar. City Pages noemde hem ook Jazzmuzikant van het jaar in 2006.
Zijn eerste album Let Them All Come met Pat Moriarty, werd in 1977 uitgebracht op het kleine privélabel Min Records. De coverart van Homer Lambrecht is te zien in Freedom, Rhythm, and Sound, een compilatie van een jazzalbum-artwork van Gilles Peterson en Stuart Baker. Hij verscheen op meer dan 125 opnamen en blijft een first-call muzikant, die zowel regionale opname-artiesten als rondreizende jazzartiesten ondersteunt. Zijn jazzopnamen omvatten Von Freemans Live at The Dakota, Pete Whitmans X-Tet Where's When?, Tom Hubbards Tribute to Mingus en Ed Bergers I'm Glad There is You, die allemaal vier van de vijf sterren kregen door recensenten van het tijdschrift DownBeat.
Naast zijn werk als jazzmuzikant speelde Hey regionale optredens met blues- en rockacts, waaronder met Nick St. Nicholas, George 'Mojo' Buford en Mississippi Fred McDowell. Hij verscheen op de soundtrack van the 6th Day (2000) met in de hoofdrol Arnold Schwarzenegger en verschillende onafhankelijke filmsoundtracks, waaronder Been Rich All My Life (2006). Daarnaast heeft hij vele rondreizende theaterproducties gespeeld, waaronder The D.B. Cooper Project, Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat en Irving Berlins I Love a Piano en heeft opgetreden met de comedianten Bob Hope, Red Skelton en Don Rickles.
Hey is docent aan de University of Minnesota School of Music, waar hij jazzpercussie doceert en het jazzensemble leidt. Hij is verbonden aan de muziekfaculteit van het St. Olaf College en het MacPhail Center for Music. Van 1997 tot 2008 doceerde hij muziek aan het Macalester College.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.