Portaal:Oudheid/werkplaats/Dionysios I van Syracuse
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Dionysios I (Oudgrieks: Διονύσιος; ca. 430 v.Chr. - voorjaar 367 v.Chr.) was een tyrannos van Syracuse, een Oud-Griekse kolonie gelegen in Zuid-Italië. Hij was een van de machtigste tyrannoi uit de oudheid en was de langst regerende tyrannos. Zijn heerschappij duurde van 405 v.Chr. tot aan zijn dood. Daarom en door de omstandigheden van zijn opkomst werd hij als een schoolvoorbeeld van een gewelddadige heerser gezien. Hij begon zijn politieke carrière binnen het democratische systeem en trad vervolgens op als volksmenner en agitator. Na zijn verkiezing tot lid van het college van veldheren (strategoi) bracht hij systematisch zijn ambtgenoten in diskrediet, liet zich door de volksvergadering bijzondere volmachten toekennen, bouwde zijn lijfwacht tot een privé-militie uit en greep ten slotte met een staatsgreep de macht. In naam bleef de democratie bestaan, maar in feite nam de heerschappij van de machthebber monarchale kenmerken aan.
Dionysios I van Syracuse | ||
---|---|---|
Plaats uw zelfgemaakte foto hier | ||
tyrannos van Syracuse | ||
Regeerperiode | 405 -367 v.Chr. | |
Opvolger | Dionysios II van Syracuse | |
Vader | Hermokritos | |
Geboren | ca. 430 v.Chr. | |
Gestorven | voorjaar 367 v.Chr. | |
Partner | (I) Dochter van Hermokrates (II) Doris & Aristomache |
Het antieke beeld van tyrannoi was in sterke mate door de persoonlijkheid van Dionysios en de over hem de ronde doende anekdoten gekleurd geraakt. De door hem gestichte Siciliaanse staat, een van de eerste Griekse territoriale staten, was toen de sterkste Griekse militaire macht. Dionysios maakte Syracuse tot de grootste stad en de sterkste vestingstad van de toenmalige Griekse wereld. Hoofdthema's van de buitenlandse politiek van de tyrannos waren de rampzalige oorlogen tegen de Carthagers, de onderwerping van de Griekse steden van Sicilië en het militaire ingrijpen in het noorden van Zuid-Italië. Ondanks zijn indrukwekkend succes als stichter van een staat, waarmee hij in menig opzicht vooruitliep op de later hellenistische diadochenrijken, was hij niet in staat om zijn levenswerk in blijvende levensvatbare ideeën en instellingen te verankeren.
Het onderhoud van zijn luisterrijke hof en grote huurleger bracht hij Syracuse meermaals op de rand van het bankroet, waardoor er enorme belastingen moesten worden opgebracht, hetgeen uiteindelijk in brede kring ontevredenheid wekte. Hij ging de geschiedenis in als een energieke organisator en een bekwaam strateeg, maar ook als een meedogenloos tiran zonder scrupules, die zich uit een eenvoudig milieu naar de top had gewerkt en als de machtigste heerser van zijn tijd werd beschouwd. Hij werd gehaat om zijn wreedheid, maar ook bewonderd als beschermer van kunst en wetenschap.