Pragma-dialectiek
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De pragma-dialectiek is een argumentatietheorie ontworpen door Frans van Eemeren en Rob Grootendorst aan de Universiteit van Amsterdam.[1] In deze theorie, die geïnspireerd is door het kritisch rationalisme van Karl Popper, wordt argumentatie gezien als deel van een discussie die als doel heeft een meningsverschil op te lossen. De theorie heeft zowel een dialectisch aspect (ze gaat uit van twee partijen die een verschil van mening proberen op te lossen) als een pragmatisch aspect (de theorie ziet discussiebijdragen als taalhandelingen).[2]