Praktische theologie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Praktische theologie is een relatief jong vakgebied binnen de theologie, ongeveer 200 jaar oud. Binnen de rooms-katholieke theologie stond het eerder bekend als pastoraaltheologie en binnen de protestantse theologie stond het ook wel bekend als Ambtelijke Theologie en Diaconiologische Theologie. Schleiermacher noemde Praktische Theologie de 'kroon van de theologische studie' omdat zij de technische aanwending van alle kennis voorbereidt. Bij praktische theologie moet je niet denken aan praktische zaken, maar aan de theorie van de praktijk (zoals catechetiek en poimeniek).