Robert Walpole

Brits politicus / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Robert Walpole (Houghton, 26 augustus 1676 - Londen, 18 maart 1745), 1e graaf van Orford, was een Brits politicus van de Whig Party en was van 4 april 1721 tot 11 februari 1742 de eerste premier van het Groot-Brittannië (destijds het Koninkrijk Groot-Brittannië).

Quick facts: Robert Walpole, Algemene informatie, Geboren,...
Robert Walpole
Retuched_Painting_of_Robert_Walpole.jpg
Schilderij van Robert Walpole door Jean-Baptiste van Loo in 1740
Algemene informatie
Geboren 26 augustus 1676
Houghton (Norfolk)
Overleden 18 maart 1745
Londen
Nationaliteit Vlag van het Koninkrijk Groot-Brittannië Groot-Brittannië
Religie Anglicaanse Kerk
Beroep Politicus
Carrière
1701-1702 Leider van het Parlement van Castle Rising
1702-1705 Leider van het Parlement van King's Lynn
1705-1708 Raadgever George van Denemarken
1708-1710 Minister van Oorlog en admiraal van de raad van bestuur
1710-1711 Penningmeester van de Marine
1715-1717,
1721-1742
Chancellor of the Exchequer (minister van Financiën)
1721-1742 Premier van het Verenigd Koninrkijk
Familie
Partner(s) Catherine Shorter (1700-1737)
Maria Walpole (1738)
Kinderen 6
Overig
Politiek Liberaal
Handtekening
Handtekening
Portaal  Portaalicoon   Verenigd Koninkrijk
Close
Walpole_arms.svg
Wapen van Walpole

Robert Walpole heeft Eton College bezocht en aan de universiteit van Cambridge gestudeerd. In 1701 werd hij lid van het parlement voor Castle Rising. In 1705 werd Walpole benoemd tot lid van de raad van de heren van de Admiraliteit en in 1708 werd hij benoemd tot minister van Oorlog. Daarna werd Walpole in 1710 benoemd tot eerste secretaris van de Marine en werd de belangrijkste raadgever van John Churchill in de Spaanse Successieoorlog. Hierdoor werd hij een van de belangrijkste leden van het kabinet, maar na een aanval van zijn partijleden op de Tories kreeg de partij een slechtere reputatie. Walpole werd door de Tories later zelfs veroordeeld voor corruptie uit wraak op de aanval en werd gedurende zes maanden opgesloten in de Tower of London. Hij werd ook verdreven uit het Parlement, maar werd in 1713 toch herkozen als parlementslid. In de daaropvolgende periode werd Walpole steeds belangrijker binnen de Whig Party; in 1715 werd hij minister van Financiën en in 1721 premier van het Verenigd Koninkrijk. Hij bleef tot 1742 premier en stierf drie jaar later in 1745.