Runen
oudst bekende schrift gebruikt door de Germaanse volkeren / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het runenschrift (kortweg runen) is het oudst bekende schrift gebruikt door de Germaanse volkeren van Noord-Europa, Groot-Brittannië, Scandinavië en IJsland vanaf de 2e of de 3e eeuw tot en met de 19e eeuw. Het bestaat uit letters samengesteld uit meestal rechte en hoekige lijnen die gemakkelijk in bijvoorbeeld steen of hout kunnen worden gekrast. Bij gebruik op metaal werden ook wel ronde vormen gebruikt. De term voor de wetenschappelijke bestudering van runenalfabetten, runeninscripties en hun geschiedenis, is runologie of runenkunde.
| Runen | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Het woord wikipedia geschreven in runenschrift | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Type | Alfabet | |||
| Talen | Germaanse talen | |||
| Periode | 2e eeuw - 19e eeuw | |||
| Schrijfrichting | Links-naar-rechts | |||
| Verwantschap | ||||
| Moederschriften | Egyptische hiërogliefen | |||
| Indeling | ||||
| Unicode-subbereik | U+16A0–U+16FF[1] | |||
| ISO 15924 | Runr, 211 | |||
| ||||
Het omvatte oorspronkelijk 24 lettertekens waar een magische betekenis aan verbonden werd. Deze Oudgermaanse runen werden vanaf de 7e eeuw verdrongen door de Angelsaksische runen (33 tekens) en Noordse runen (16 tekens). Het eindstadium van deze ontwikkeling viel in de 9e eeuw. In de 12e eeuw hadden zich uit de Noordse runen de gepuncteerde runen (met puntjes) ontwikkeld. Deze waren beter bruikbaar, want 16 tekens bleek onvoldoende te zijn. Door de opkomst van het christendom liep de betekenis van het runenschrift achteruit.